عثمان محمد پرست

            عثمان محمدپرست هنرمند دوتار نواز مشهور خراسانی در سال 1307 ه. ش. در خواف از توابع استان خراسان رضوی  متولد شد وی از سن 10 سالگی نواختن دوتار را آموخت.

وی از طایفه "بای" که طایفه‌ای دامدار و چادرنشین هستند، می‌باشد. عثمان محمد پرست، شش پسر و سه دختر دارد. وی دربارهٔ شروع فعالیت‌های خود در عرصه موسیقی می‌گوید :

" از دوازده یا سیزده سالگی با دوتار هم نواز شدم و روزها و شب‌ها بعد از فراغت از کار که جوهر هر مرد خوافی است، به سماع روحانی با خویشتن خویش می‌پرداختم و هیچ گاه استادی در این زمینه نداشتم. دو تار یعنی عشق، "دوتار"، ساز آرام و ملایمی است که هم نوازنده را آرامش می‌دهد و هم مردمی را که علاقمند به این ساز هستند."

عثمان محمد پرست، در خصوص منشأ "دوتار" نوازی می‌گوید:

"خاستگاه "دوتار" سه شهر خواف، تایباد و تربت جام است که بیشتر آهنگ‌های فارسی و محلی می‌پردازند و بعد از آن هم در قوچان، شیروان و بجنورد "دوتار" رایج است که با آن آهنگ‌های کردی و ترکی می‌زدند، از آنجا هم به ترکمن‌ها در گنبد کاووس رسید که با "دوتار" آهنگ‌های ترکمنی می‌نواختند ."

عثمان محمد پرست آثار مطرح و معروفی دارد که از چاوشی و سرحدی گرفته تا دیگر مقام‌های این دیار، اجراهای گوناگونی را درعین وحدت آفریده‌است.

 

او  به عنوان یکی از نوازندگان برجسته موسیقی خراسان مورد توجه بوده است، اجراهای متعدد در جشنواره های داخلی و خارجی و تدوین آلبوم ها با محوریت موسیقی شمال خراسان از جمله فعالیت های هنری وی است

محمد پرست دیر زمانی است که دارای فعالیتهای خیرخواهانه در حوزه مدرسه سازی نیز می‌باشد. او از مؤسسان جامعه یاوری فرهنگی به عنوان یک سازمان غیرانتفاعی مدرسه ساز در ایران بوده‌است. او همراه با مجتبی کاشانی و نیز نیکول فریدنی این سازمان را بنا نهاده و در طی سال‌های فعالیت خود توانسته‌است بیش از ۶۰۰ مدرسه را در مناطق محروم کشور بنا نهاد.

در تیرماه ۱۳۹۱ و در مراسم نکوداشت استاد عثمان محمدپرست با حضور هنرمندان، محمود دولت‌آبادی از سردیس استاد خوافی رونمایی کرد.

 در ۸ شهریور ۱۳۹۶ خورشیدی، نخستین کاشی ماندگار خراسان‌رضوی در راستای حفظ میراث ناملموس کشور از سوی اداره‌کل میراث‌فرهنگی خراسان‌رضوی بر سر در منزل عثمان محمد پرست نصب شد.

وی در چند فیلم از جمله گفت زیرسلطه من آیید محصول سال ۱۳۶۲ به نویسندگی و کارگردانی داریوش ارجمند نیز به ایفای نقش پرداخته‌است.

 

منابع

---------------------------------------------

- ویکی پدیا دانشنامه آزاد اینترنتی

استاد ناصر مسعودی

استاد ناصر مسعودی خواننده و موسیقیدان موسیقی محلی گلکی در سال ۱۳۱۴ ه. ش. در محله صیقلان رشت متولد شد. او کوچکترین فرزند خانواده‌ است. در سه‌سالگی پدر خود را از دست داد و همراه خانواده و سه خواهر و سه برادر خود به گذر سوخته تکیه کوچه مستوفی نقل مکان کردند. در این ایام خواهر بزرگتر با خیاطی مخارج خانه را تهیه می‌کرد.

او در سال ۱۳۲۸ همراه خانواده به تهران آمد و توانست در خدمت استاد علی‌اکبرخان شهنازی به شاگردی پذیرفته شود. او سپس در سال ۱۳۳۴ به گیلان بازگشت و در رشته تئاتر به فعالیت پرداخت و همزمان با آغاز به کار رادیو گیلان در سال ۱۳۳۶ به رادیو آمد و به عنوان یکی از نخستین خوانندگان در این رادیو به اجرای برنامه پرداخت.

در سال ۱۳۳۹ او توسط یکی از دوستان خانوادگی به استاد احمد عبادی و خانم ملوک ضرابی معرفی شد و این آشنایی یکی از مهم‌ترین اتفاقات زندگی او به شمار می‌رود و تأثیر بسیاری در زندگی او گذاشت.

او در سال ۱۳۴۲ با دختری گیلکی ازدواج کرد که حاصل آن دو دختر به نام‌های بنفشه و بیتا و یک پسر به نام علی است.

از او در ۵۰ سال فعالیت هنری بیش از ۵۰۰ ترانه به جا مانده است که بیش از ۲۰۰ آهنگ فارسی و سنتی ۱۵ برگ سبز و ۱۰ شاخه گل و بیش از ۲۵۰ ترانه محلی گیلکی است

منابع

------------------------------------------------

- ویکی پدیا دانشنامه آزاد اینترنتی

برچسب‌ها: مشاهیر رشت, خوانندگان رشت, زادگان ۱۳۱۴ ه ش

استاد ماشاء الله بامری

استاد ماشاء الله بامری آوازه خوان بلوچ، خنیاگر، پژوهشگر موسیقی بلوچستان و نوازنده تنبورک در سال 1330 ه. ش. در ایرانشهر به دنیا آمد و از سن ۸ سالگی به کار موسیقی وخوانندگی روی آورد. وی از کودکی آموختن ساز دهلک را آغاز کرد و سپس به خوانندگی پرداخت.

این پیشکسوت موسیقی بلوچ، بیش از هفتاد لوح سپاس، تقدیر نامه و دیپلم افتخار از جشنواره‌های موسیقی محلی، ملی و بین‌المللی کسب کرد.

بامری در طول فعالیت هنری خود در کشورهای فرانسه، آلمان، امارات، ونزوئلا، هلند و ترکیه کنسرت‌هایی را برگزار کرده است. او همچنین از مشهورترین خوانندگان صوت یا ترانه‌های مردمی بلوچستان به سبک قدیم است. بامیری در اواخر دهه ۶۰ شمسی، گروه موسیقی آوای دل را بنیان نهاد و از آن پس اجراهای متعددی برگزار نمود. او همچنین با گروه رستاک در اجرای موسیقی بلوچی همکاری نمود.

بامری، مقام نخست جشنواره‌هایی چون نی نوازان، موسیقی حماسی، آئینه و آواز، موسیقی فجر، ذکر و ذاکرین و موسیقی نواحی کرمان را در کارنامه خود دارد. از وی در هفتمین جشنواره موسیقی نواحی، به عنوان بزرگترین پژوهشگر موسیقی سیستان و بلوچستان، تجلیل به عمل آمد؛ و درمجموع بیش از ۷۰ لوح تقدیر و سپاس در کارنامهٔ حرفه‌ای موسیقایی خود داشت. آخرین اجرای این موسیقی‌دان بلوچستانی درتالار بتهوون خانهٔ هنرمندان تهران برگزار شد و مورد استقبال موسیقی‌دوستان قرار گرفت. او در اداره برق به خدمت مشغول بود و پس از بازنشستگی با قناعت به زندگی مشغول بود.

استاد بامری در اواخر عمر به بیماری سرطان روده مبتلا شد و به خاطر تنگنای مالی با کمک برخی از هنردوستان در بیمارستان بستری شد و در کرمان بر روی روده او عمل جراحی صورت گرفت، ولی فایده ای نبخشید و او پس از چندین ماه تحمل ببیماری ، در بعد از ظهر جمعه 31 تیر ۱۳۹۰ در سن ۶۰ سالگی در ایرانشهر درگذشت و در قطعه هنرمندان بهشت زهرای ایرانشهر به خاک سپرده شد.

منابع

----------------------------------------------

- سایت اینترنتی حوزه هنری استان سیستان و بلوچستان : 1 مرداد 1390

- سایت اینترنتی همشهری آنلاین : 2 مرداد 1390

- ویکی پدیا دانشنامه آزاد اینترنتی

- وبلاگ هنرمندان بزرگ بلوچستان : 7 مرداد 1390 ، مطلب " از بیوگرافی ماشاالله بامری تا تکذیب کمک مسوولان استانی به استاد ماشاء الله بامری " نوشته : صدیق حسین زاده

برچسب‌ها: مشاهیر بلوچ, موسیقیدانان بلوچ, مشاهیر ایرانشهر, زادگان ۱۳۳۰ ه ش

استاد غلامعلی پور عطائی

استاد غلامعلی پور عطایی خواننده ، دوتار نواز و هنرمند برجسته موسیقی مقامی خراسان در سال م ۱۳۲۶ ه. ش. در منطقه محمودآباد تربت جام متولد شد او بازنشسته آموزش و پرورش بود. وی از جوانی به خوانندگی و نوازندگی علاقه داشت.

تارزنی غلامعلی عطایی در چند مراسم شاهنامه خوانی از اجراهای به یادماندنی اش بود.

در اوان جوانی و در سال ۱۳۴۴ به سبب شهرت در نوازندگی و خوانندگی به تهران دعوت می‌گردد تا در تالار رودکی، مجامع هنری و سفارتخانه‌های اروپایی و رادیو و تلویزیون، همراه با گروه هنرهای آیینی، سنتی و حرکات موزون به سرپرستی هنرمند برجسته هنرهای آیینی �آقای محمدفاروق کیانی‌پور� و دیگر هنرآفرینان میراث کهنسال به اجرای برنامه بپردازد که بسیار مورد اقبال واقع می‌گردد. شهرت وی در این زمان تا بدانجا می‌رسید که ضمن سفر به سراسر ایران، برای اجرای برنامه در کشورهای گوناگون از وی دعوت به عمل می‌آید.

وی همچنین در بیش از ۱۸ فیلم و سریال به کارگردانی افرادی چون واروژ کریم مسیحی، بهرام بیضایی ایفا نقش نموده‌است.

شرکت در مراسم شاهنامه خوانی با دوتار چون جنگ هفت لشکر، داستان سیاوش، داستان بیژن و منیژه، جنگ کُک کوه زاد (قلعه‌ای در تربت جام به نام قلعه گگ) از دیگر فعالیت‌های وی است.

عطایی برای خواندن �نوایی نوایی� و دیگر عاشقانه‌های خراسانی شهرت و محبوبیتی فراوان داشت،

او در ماه‌های آخر عمرش مبتلا به عفونت ریه و دردهای شدید کمر و گردن شده بود و سرانجام روز شنبه ۱۲ مهر ۱۳۹۳ ه. ش. ، در ۶۷ سالگی درگذشت و پیکر او پس از تشییع در مشهد مقدس به تربت جام منتفل و در فبرستان بهشت نبی تربت جام به خاک سپرده شد.

منابع

----------------------------------

- ویکی پدیا دانشنامه آزاد اینترنتی

برچسب‌ها: مشاهیر تربت جام, موسیقیدانان تربت جام, زادگان ۱۳۲۶ ه ق, درگذشتگان ۱۳۹۳ ه ق

محمود جهان

 

 

زندگینامه

محمود جهان خواننده موسیقی محلی بندری  ، در سال ۱۳۳۰ در محله احمدآباد آبادان متولد شد. پدر وی اهل تنگستان بوشهر و شروه خوان بوده است. خانواده جهان از جمله خانواده‌های هنرمند و مداح بودند. محمود جهان کارمند بازنشسته شرکت نفت بود. وی به همراه ۵ فرزندش در تهران زندگی می‌کرد. تنها پسر او «امید جهان» از خوانندگان موسیقی پاپ و موسیقی محلی می‌باشد. محمود جهان در سال ۱۳۵۵ توسط «بهمن خوش خلق» به همراه «یداله رضازاده» به تهران آمد و برای اولین بار با هدف تهیه آلبوم و با هزینه ایشان در استودیو چهار اثر ارکستری ضبط کرد.

وی در بحبوحه اول انقلاب اسلامی ایران آواز مشهور «یا الله یا خدا» را در حضور رهبر انقلاب سید روح‌الله خمینی اجرا کرده بود و نماد بزرگی و همدلی و اتحاد مردان تنگستانی را به نمایش گذاشت که موجب شهرت بیشتر وی شده بود.

محمود جهان در تاریخ ۸ مرداد ماه ۱۳۹۶ برای اجرای کنسرت به ماهشهر رفته بود و قرار بود ۱۰ مرداد به مناسبت ولادت علی بن موسی الرضا به روی صحنه برود که قبل از کنسرت بر اثر عارضه قلبی به بیمارستان منتقل شده ولی اعمال پزشکی موفقیت آمیز نبود. وی در روز هشتم مرداد ماه ۱۳۹۶ در بیمارستان صنایع پتروشیمی شهرستان بندر ماهشهر (واقع در ممکو) بر اثر عارضه قلبی درگذشت.

آثار

محمود جهان از سال ۱۳۶۶ تا پایان عمر، ۳۲ کاست و آلبوم موسیقی منتشر کرد که از آن جمله به موارد زیر می‌توان اشاره نمود:

• آلبوم موسیقی «هله دان»
• آلبوم موسیقی «یاد کارون»
• آلبوم موسیقی «پریای دریا»
• آلبوم موسیقی «ای واله»
• آلبوم موسیقی «فانوس بندر»
• آلبوم موسیقی «خلیج فارس»
• آلبوم موسیقی «داغت نبینم۱»
• آلبوم موسیقی «داغت نبینم۲»
• آلبوم موسیقی «بندرگاه عشق»
• آلبوم موسیقی «مبارکه»
• آلبوم موسیقی «سبزه قبا»
• آلبوم موسیقی «ستاره جنوب»
• آلبوم موسیقی «صبح ساحل»
• آلبوم موسیقی «پری دریا»

 

منابع

-----------------------------------------

- ویکی پدیا دانشنامه آزاد اینترنتی

استاد علی اکبر مهدی پور دهکردی

استاد علی اکبر مهدی پور دهکردی بر اساس شناسنامه اش، سال ۱۳۱۴ ه. ش. (۱۹۳۵ م. ) در دهکرد (شهرکرد امروز) متولد شد. اما خودش در مصاحبه ای با نشریه روزانه جشنواره موسیقی فجر ۱۳۸۲ ، تاریخ تولد واقعی اش را سال ۱۳۰۹ خورشیدی عنوان کرده است. پدرش کریم و مادرش قمرسلطان هر دو دهکردی بودند.

از ۱۴ سالگی نواختن ساز کرنا را بدون استاد و به قول خودش خودسرانه آغاز کرد. موسیقی در خانواده اش موروثی نیست. مادرش به شدت مخالف نوازندگی او و پدرش اذان گوی مسجد جامع شهر بود. از سال ۱۳۳۰ خورشیدی (۱۹۵۱ میلادی) با دو نوازنده مطرح کرنا به نام حیدر شاه نادری اشکفتکی و حسین حیدری سورشجانی کار کرد. نوازندگی کمانچه را نزد محمد طغانیان نوازنده چیره دست منطقه کامل کرد. گر چه سرنا هم می نواخت ولی حضور در ساخت مجموعه تلویزیونی «بچه های آبادی» در سال ۱۳۶۵ خورشیدی (۱۹۸۶ میلادی)، بهانه ای شد تا نوازندگی این ساز را به طور جدی تر پیگیری کند. مهدی پور در طول عمر ۷۹ ساله اش (به گفته خود)شغل های مختلفی همچون کوره پزی، بنایی و کشاورزی را تجربه کرد و دست آخر روزگارش را فقط با هنر موسقی می گذراند.

با باز شدن پایش به جشنواره های مختلف موسیقی داخل و خارج کشور به یک نوازنده جشنواره ای تبدیل شد. در جشنواره موسیقی فجر سال ۱۳۶۸ خورشیدی (۱۹۸۹ میلادی) چهره برتر شناخته شد و جایزه اش را از سید محمد خاتمی وزیر فرهنگ و ارشاد آن زمان دریافت کرد. همچنین اجرای کنسرت در کشورهای آلمان، کانادا، فرانسه، قرقیزستان، ترکمنستان، مغولستان، امارات متحده عربی، ژاپن ،ترکیه، کویت و هنگ کنگ شهرت جهانی برایش به ارمغان آورد.

علی اکبر مهدی پور شش پسر و پنج دختر دارد که از میان آن ها فقط حبیب الله به موسیقی روی آورده و دهل و تمبک می نوازد. همچنین از میان ۴۶ نوه اش فقط سیاوش نواختن دهل را دنبال می کند. مهدی پور دومین تجربه تلویزیونی اش را در سال ۱۳۷۲ خورشیدی (۱۹۹۳ میلادی) زیر نظر فرهاد فخرالدینی کسب کرد و آن نوازندگی در مجموعه تلویزیونی «روزی روزگاری» بود. آن چه از پنجه های زنده یاد علی اکبر مهدی پور بیرون می آمد، یک موسیقی تلفیقی بود.

تبار دهکردی اش از یک طرف و همجواری اش با دو قوم بختیاری و ترک از سوی دیگر و همچنین نشست و برخاست با هنرمندان شیرازی، سبب شده بود تا نواخته هایش ترکیبی از فرهنگ های همسایه باشند. لحن ترکی اش در کرنا نوازی بیشتر شنیده می شود. سرنا نوازی اش نیز بیشتر به آهنگ های شیرازی متمایل است. در مجموع او حاوی گنجینه ارزشمندی از موسیقی محلی و شهری ایران محسوب می شود که دست کم چهار فرهنگ مختلف را از نزدیک درک کرده بود. آهنگ معروف تحویل سال که حدود ۲۰ سال پیاپی از شبکه های مختلف رادیو و تلویزیون و درست هنگام آغاز سال جدید پخش می گردید، یادگار منحصر به فرد اوست. این كار بنا به گفته دوست گرامی سید ابوالحسن مختاباد سال ۱۳۶۵ در استودیو رودكی توسط رضا جعفری صدا برداری و بعداً به رادیو داده شد. ده سال بعد حمید رضا اردلان مجموعه ای از نواخته های مهدی پور را گردآوری و انتشار داد که همین آهنگ با کمکی تغییرات در آن نواخته و به عنوان موسیقی بختیاری ارائه شده بود

استاد علی‌اکبر مهدی‌پور دهکردی در سن ۷۴ سالگی در بهمن ماه سال ۱۳۸۸ ه. ش. درگذشت و در قطعه هنرمندان شهرکرد به خاک سپرده شد

منابع

-----------------------------------------

- سایت اینترنتی صدا و سیمای مرکز چهارمحال و بختیاری

- ویکی پدیا دانشنامه آزاد اینترنتی

برچسب‌ها: مشاهیر شهرکرد, موسیقیدانان شهرکرد, زادگان ۱۳۱۴ه ش, درگذشتگان ۱۳۸۸ ه ش

استاد رضا سقایی

استاد «محمدرضا سقایی» معروف به «رضا سقایی» در ۲۰ فروردین سال ۱۳۱۸ ه. ش. در محله کهن پشت بازار شهرستان خرم‌آباد متولد شد و به علت شرایط ویژه آن زمان در دوران ابتدائی درس را رها و به کار خیاطی مشغول شد

صدای نوجوانی خوش‌صدا از دل مغازه خیاطی هر رهگذری را میخکوب و مجذوب خود می‌کرد و برای اولین بار استاد حمید ایزدپناه با شنیدن صدایش وی را دعوت و اثر «بزران» را با کمانچه زنده‌یاد علی‌خان شفایی ضبط نمود. کوچه‌باغ‌های شهر هنوز یادآور آواز علی سونه‌های «رضا» و علی‌اکبر فاضل پور استاد خیاطیش است که برای تمرین به آنجا می‌رفتند تا گل‌های باغی با ترنم صدای «رضا» نظاره‌گر آنان باشند. در اردیبهشت سال ۱۳۴۴ بود که برای نخستین بار با مکاتبات مجدانه‌ی زنده‌یاد استاد ایزدپناه اولین ترانه‌های لری گنم خر (شعر از نورالدین سلاح ورزی)، دایه‌دایه، کوش طلا، قدم خیر، سیت بیارم و مریم مریم با صدای زنده‌یاد «رضا سقایی» و روانشادان حسین سالم (کمانچه)و منصور سالم (تمبک) و تار استاد تاکسانی در «برنامه شما و رادیو» با مجری‌گری کمال‌الدین مستجاب‌الدعوه و فروزنده اربابی در استودیوی سراسری رادیو ایران ضبط و گوش ایرانیان را نوازش داد. بعد از آن بود که ترانه «گنم خر» و «کوش طلا» و چند ترانه دیگر به صورت صفحه گرامافون به بازار روانه و در دهه‌ی ۴۰ صدای رسا و اهورایی «رضا» موسیقی لری را ملی و فراملی نمود و توانست با صدای جادویی‌اش معرف و سمبل لرستان باشد و در سال‌های دور همواره نام «رضا»، لرستان را در ذهن‌ها تداعی می‌کرد. در سال ۱۳۵۰ اثری به نام «تفنگ» و در سال ۱۳۵۳ اثری دیگری به نام «دالکه» با شعر استاد حشمت اله شفیعیان با خوانندگی و آهنگسازی زنده‌یاد «رضا سقایی» ضبط گردید و در سال ۱۳۵۳-۱۳۵۴ با نام مجموعه «تفنگ» با نوازندگی استاد چیره‌دست کمانچه فرج علی پور و تمبک زنده‌یاد فریدون علی پور و تار غلام مردای و دکلمه ماندگار فاطمه گودرزی اسد به‌صورت کاست به بازار عرضه و مورد استقبال بی‌نظیر عموم قرار گرفت.

در سال ۱۳۵۰ «رضا سقایی» راهی پایتخت شد تا در کلاس‌های آواز استاد فقید اسماعیل مهرتاش مشق بگیرد و چند جلسه‌ای از محضر این استاد کسب فیض نمود. در تهران با مجتبی میرزاده آشنا شد و در آنجا بود که اتفاق بی‌نظیری در موسیقی لری و برای استاد «رضا سقایی» افتاد . صدای ماندگار زاگرس در سال ۱۳۵۴ ترانه «زندگی» را که سروده خانم هما میر افشار بود و توسط زنده‌یاد ایزدپناه به لری برگردانده شد را اجر نمود که مورد اقبال عمومی قرار گرفت چنانکه توجه استاد عبدالوهاب شهیدی آهنگساز این ترانه را به خود برانگیخت. زنده‌یاد «رضا سقایی» با صدای افسانه‌ای‌اش اثری به نام «آسمان» شعر از عزت فولادوند و آهنگسازی خودش خلق نمود که بی‌شک یکی از شاهکارهای موسیقی لری محسوب می‌شود. در سال ۱۳۵۶ موسیقیدان توانمند شادروان مجتبی میرزاده برای بازسازی هنرمندانه ترانه‌های قدیمی لری به یاری استاد سقائی آمد و با خلق دو اثر فاخر «قدم خیر» و «موتورچی» در موسیقی ایران اتفاقی با شکوه به وقوع پیوست.

«سقایی» متأسفانه در سال ۱۳۵۷ به علت جراحی لوزه حنجره طلایی و صوت اساطیری را به خاطره‌ها سپرد و آن صدای اهورایی برای همیشه خاموش شد. استاد «رضا سقایی» هنرمند حماسه‌سرا در سال ۱۳۶۶ بر اثر ترکش از ناحیه سر در جریان بمباران متجاوزان بعثی به شهر ازنا به درجه رفیع جانبازی جنگ تحمیلی نائل گردید. سقایی در دی‌ماه ۱۳۸۲ ه. ش. پس از سال‌ها خاموشی در جریان ضایعه‌ی تأسف‌بار زلزله‌ی بم برای دقایقی بر روی سِن «مویه‌ای» جهت همدردی و جمع‌آوری کمک به هم‌وطنان آسیب‌دیده سر داد. در سال ۱۳۸۶ ترانه "دایه‌دایه وقت جنگه" تنظیم مجتبی میرزاده و با صدای سقایی جزو آثار فاخر و ماندگار یک‌صد سال اخیر موسیقی ایران به ثبت رسید در سال ۱۳۸۷ مستندی از زندگی استاد توسط مستندساز برجسته هم استانی فرود عوض پور ساخته شد.

استاد رضا سقائی در شب ۱۹ اسفند سال ۱۳۸۵ه. ش. در کرج دچار سکته مغزی شد. ۱۰ روز در بیمارستان شهید رجایی کرج تحت مراقبت قرار گرفت و بعد از آن وی به بیمارستان عشایر خرم‌آباد انتقال داده شد و از آن زمان به بعد خواهر بزرگ‌ترش مسئولیت نگهداری و پرستاری وی را به عهده گرفت و مدت سه سال و نیم در بستر بیماری افتاد، حدود ۷ بار در بیمارستان عشایر خرم‌آباد و ۳ بار در بیمارستان ساسان تهران بستری شد و طی این مدت مردم با فرهنگ و فهیم استان لرستان مخصوصاً اهالی خرم‌آباد و دوستان هیچ‌گاه استاد را تنها نگذاشتند. روز سه‌شنبه در تاریخ ۸ تیرماه ۱۳۸۹ در بخش ۳ بیمارستان ساسان تهران، تحت درمان قرار گرفت ولی متأسفانه پس از ۹ روز بستری، حالش رو به وخامت گذاشت و به بخش ICU انتقال و در تاریخ ۲۷ تیرماه ۱۳۸۹ ه. ش. به دلیل نارسایی تنفسی در پی سکته مغزی درگذشت . پیکر وی در تاریخ ۳۱ تیر ۱۳۸۹ در مقابل تالار وحدت تهران با حضور و تنی چند از چهره‌های فرهنگی و هنری از جمله هوشنگ کامکار، سید عباس سجادی و‌ درویش رضا منظمی، سید فرید قاسمی، حسین پر نیا، برخی از اعضای هیئت‌مدیره کانون‌های خانه موسیقی و مسئولان انجمن لرستانی‌های مقیم مرکز و هنرمندان استان لرستان برگزار و در این مراسم درویش‌رضا منظمی. داریوش نظری، سالاروند شهردار اسبق الیگودرز، فرشید سقایی مطالبی را ایراد و رضا فرجی قطعه بلبل را اجرا و شیروانی به شعرخوانی پرداختند. پیکر رضا سقایی با مراسم چپ‌خوانی سرنانوازان لرستان و طنین قطعه "دایه‌دایه وقت جنگ"‌ تشییع و به زادگاهش خرم‌آباد منتقل شد و در تاریخ ۲ مرداد ۱۳۸۹ طی مراسم باشکوهی با حضور پرشور مردم، اهالی فرهنگ و هنر، استاندار لرستان، فرماندار خرم‌آباد و برخی از مسئولان لشکری و کشوری با سخنرانی حسن شریعت نژاد فرماندار و قرائت پیام تسلیت حمید شاه‌آبادی معاون هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی توسط منصور احمدی رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان خرم‌آباد در مقابل اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی لرستان تشییع و در قطعه هنرمندان آرامستان خرم‌آباد به خاک سپرده شد.

منابع

---------------------------------------------------------

- خبرگزاری موج 3 مرداد 1395 ، مطلب " به بهانه‌ی سال روز درگذشت عندلیب بی‌بدیل و اسطوره آواز لرستان " ، نوشته : مجتبی رومیانی

- ویکی پدیا دانشنامه آزاد اینترنتی

برچسب‌ها: مشاهیر خرم آباد, موسیقیدانان خرم آباد, زادگان ۱۳۱۸ ه ش, درگذشتگان ۱۳۸۹ ه ش

استاد محمد ابراهیم شریف زاده باخرزی

استاد محمد ابراهیم شریف زاده' از استادان پیشکسوت موسیقی مقامی خراسان در سال 1315 در باخرز واقع در جنوب شرق خراسان رضوی و در 215 کیلومتری جنوب مشهد متولد شد.این خواننده موسیقی مقامی را از نوجوانی آغاز کرده بود و با غلامحسین سمندری همکاری نزدیکی داشت، همکاری وی با غلامحسین سمندری از دوتار نوازان شهیر باخرزی ۶۰ سال طول کشید، آلبوم موسیقی خون‌پاش و نغمه‌ریز حاصل این همکاری است.
وی خالق آهنگهای معروفی چون سرو خرامان(شعر از مولانا جلال الدین بلخی)، دلبر رعنا و بهاره بود

اذان معروف وی که به شیوه‌ای منحصر بفرد خوانده می‌شود، توجه بسیاری از پژوهشگران را به خود معطوف کرده‌است.

تفاوت خواندن شریف زاده با سایر استادان موسیقی محلی خراسان در این بود که وی علاوه بر اجرای حزن انگیز موسیقی این خطه، نغمه‌هایی را به صورت حماسی اجرا کرده‌ که پژوهشگران معتقدند در تاریخ موسیقی خراسان هیچ کس به این صورت نمی‌خوانده ‌است.

ابراهیم شریف‌زاده خواننده موسیقی مقامی و خالق آثاری چون، سرو خرامان، دلبر رعنا و بهاره دختر عمو است. مستند “دلبر رعنا” با نگاه به شخصیت این استاد آواز محلی خراسان ساخته شد. آقای ابراهیم شریف‌زاده در معرفی آوازهای بومی خراسان به ایران و جهان و اشاعه آن تلاش های زیادی کرده و از چهره‌های شاخص هنر آواز خراسان است و تاکنون اجراهای متعددی در جشنواره‌ها و محافل هنری کشو‌رهای گوناگون داشته است.

آقای شریف‌زاده یکی از معدود باقی‌ماندگان موسیقی خراسان بود . عبدالله سرور احمدی، غلامعلی پورعطایی، ذوالفقار عسکریان و نورمحمد درپور هم صاحب نامان موسیقی این خطه بوده‌اند که که پیشتر درگذشته‌اند.

آلبوم “خون پاش و نغمه ریز” که حاصل همکاری آقایان شریف‌زاده و سمندری است سال ۸۰ منتشر و با اقبال فراوان روبرو شد و یکی از پرفروش ترین آلبوم های موسیقی نواحی در ایران بود.

این آلبوم را ارشد تهماسبی نوازنده تار و سه تار از میان چندین ساعت ساز آقای سمندری و خوانندگی آقای شریف‌زاده انتخاب کرد. “خون پاش” و “نغمه ریز” شامل ۸ ترانه خراسانی است و گفته می‌شود برخی از ترانه های آن توسط دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی حذف شده است.

نام این آلبوم هم از شعر مهدی اخوان ثالث می‌آید آنجا که او با دیدن سمندری با چشمانی اشکبار برایش می‌خواند:

قربان نغمه‌های تو خون پاش و نغمه ریز

سبزپری است این که زنی یا شترخجو

تو با دو سیم محشر کبری به پا کنی

شش تار خویش من شکنم یا نه؟ هان بگو

مستند “دلبر رعنا” که حدود ۵ سال پیش ساخته شده به معرفی محمد ابراهیم شریف زاده اختصاص دارد و آن را مسلم کرمانی نوشته و کارگردانی کرده است.

در این فیلم ۴۵ دقیقه ای حسین سمندریان، غلام حسین غفاری، فاروق کیانی و کریم کریمی درباره آقای شریف‌زاده صحبت کرده‌اند.

استاد شریف زاده در روز 22 آبان 1395 ه. ش درگذشت و پس از تشییع در کنار استاد سمندری در گورستان باخرز به خاک سپرده شد.

منابع

-----------------------------------

- خبرگزاری جمهوری اسلامی 22 و 23 آبان 1395

- خبرگزاری مهر 22 و 23 آبان 1395

برچسب‌ها: مشاهیر باخرز, موسیقیدانان باخرز, زادگان ۱۳۱۵ ه ش, درگذشتگان ۱۳۹۵ ه ش

استاد علاء الدین باباشهابی

    

           استاد علاءالدین بابا شهابی ، هنرمند و موسیقیدان نامی استان کردستان،  سال 1318 ه. ش.  در محله چهارباغ سنندج به دنیا آمد. این هنرمند برجسته نوه پسری مرحوم «سید علی اصغر کردستانی»، هنرمند خوش صدا و پرآوازه موسیقی استان کردستان بود.

                     

                  باباشهابی در هفت سالگی وارد دنیای موسیقی و هنر شد و در سال اول دبیرستان به رادیو سنندج رفت. وی در همان سال‌ها با گروه کامکارها همکاری کرد و بعد از آن نیز با گروه‌های ارکستر بسیاری در عرصه موسیقی همکاری داشت.

 

               حاصل بیش از 50 سال زندگی هنری وی، اجرای قریب به 60 آهنگ در ارکسترهای مختلف و ضبط و پخش بیش از 200 آهنگ در رادیو و تلویزیون ایران و کاست‌های شخصی‌اش است. از معروفترین آهنگ‌های وی می‌توان به «جی ژوانی جاران»، «سروه‌ی ئاوات»، «جلوه دیدار»، «ئاوینه‌ دلبه ری»، «ای وطن»، «نم‌نم بارانه»، «گل بانه»، «مه گری» و «ویله ن» اشاره کرد.

 

         وی صبح روز پنج‌شنبه 5 تیر  1393 ه. ش.    به علت ایست قلبی در بیمارستانی در تهران درگذشت.   پیکر این هنرمند نامی کرد، از شهر تهران به سنندج منتقل شده و صبح روز جمعه از مقابل مسجد ملاویسی این شهر تشییع و در قطعه هنرمندان بهشت محمدی سنندج  به خاک سپرده شد.

 

 

 

 

منابع

-------------------------------------

-  ویکی پدیا دانشنامه آزاد اینترنتی

-  سایت رسمی استاد علاء الدین باباشهابی

 

بیوک آقا شکور زاده مراغه ای

ˈ

بیوک آقا شکورزاده هنرمند و موسیقیدان معاصر در سال 1312 ه. ش. در مراغه به دنیا آمد. او استاد نوازنده موسیقی سنتی و از بزرگترین نوازندگان تار در کشور بود تا جایی که بارها توسط استادان موسیقی سنتی ایران از جمله محمدرضا شجریان و فرهاد فخرالدینی مورد تجلیل قرار گرفته بود.

او نوازندگی تار را از پدر و عموهایش آموخت. هنگامی که او به تهران رفت تا برای ناپدر اش ساز بخرد در آنجا به طور اتفاقی با زنده یاد لطف الله مجد آشنا شد و چند هفته ای در منزل او مهمان بود و چیزهایی در مورد تارنوازی از او آموخت . او سال ها در مراغه زندگی کرد و در مجالس شادی مردم تار می نواخت . در اوایل میانسالی بیوک آقا برای مدتی در شهر دیده نشد . بعد از چند روز او را دیدند که با لباسی مشکی بر تن به شهر باز گشت . بعد از این دیگر بیوک آقا برای چند سالی تار ننواخت و آواره ی خیابان ها شد و دلیل این رفتار او معلوم نشد. . وی در طول 80 سال زندگانی خود همواره در تنهایی و انزوا زندگی کرد.

از زندگانی وی مستندی با عنوان ˈ زخمه بر زخم ˈ در سال 1372 توسط علیرضا انصاریان ساخته شد که مورد توجه اهالی موسیقی سنتی کشور قرار گرفت و از این هنرمند تجلیل شد.

در 16 و 17تیر سال 1391 کنسرتی با عنوان ˈ کنسرت بیوک آقا ˈ با همراهی احمد آذرپیرا و همایون شجریان برای تجلیل از مقام هنری این هنرمند پیشکسوت اجرا شده بود.

بیوک آقا بعد از یک دورهٔ بیماری سرانجام به دلیل نارسایی کلیه، در سن ۸۰ سالگی در ساعت ۱ بامداد روز شنبه ۲۸ دی ۱۳۹۲ ه. ش. در بیمارستان امیرالمؤمنین مراغه در گذشت و پیکر او را در قبرستان گلشن زهرا در مراغه به خاک سپردند.

منابع

---------------------------------------------

- روزنامه شرق : شنبه 10 مهر 1389 , مقاله " افسانه چنگی پیر شهر " , نوشته ی : عماد برقعی

- خبرگزاری جمهوری اسلامی- استان لرستان , تاریخ 29 دی 1392

- دانشنامه آزاد اینترنتی ویکی پدیا http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%DB%8C%D9%88%DA%A9_%

D8%A2%D9%82%D8%A7

برچسب‌ها: موسیقیدانان مراغه, مشاهیر مراغه, زادگان ۱۳۱۲ ه ش, درگذشتگان ۱۳۹۲ ه ش