|
مشاهیر ایران و اسلام
|
||
خرمی تبریزی از شاعران اواخر قرن نهم و اوایل قرن دهم هجری است.
امیر علیشیر نوایی درباره ی او می نویسد :
" مولانا خرمی از شعرای سلطان یعقوب خان است و شخصی خرم و تازه است و فضائل او بی حد و اندازه است."
و در جایی دیگر بیشتر او را معرفی می کند :
" مولانا خرمی از شعرای معروف سلطان یعقوب بود و پیش او مرغوب . و در زمان شاه اسماعیل صوفی به مکه مبارکه آمد و در آنجا غیر معروف بود . زیرا که مردم آنجا زبان او را نمی دانستند . به واسطه ی آن که سبب عرفان زبان است. و هر زری که در ایام سلطان یعقوب خان جمع کرده بود ؛ قطاع الطریق راه مکه ی مبارکه همه ازو ستدند و در حضور او در حین قسمت متفرق ساختند و شعر او در همه جا معروف است. "
نمونه شعر :
بی تو جز داغم نمی سوزد کسی را دل به من
وه که دلسوزی ندارم غیر داغ خویشتن
*
خرام ای سرو و هر سو کاکل مشکین پریشان کن
ندارم تاب دیدن ، سایه بر خورشید تابان کن
*
در پریدن نکند بال فشانی بلبل
دست ها بر سر خود می زند از حسرت گل
*
خم ابروی تو طاقی است به شوخی مایل
بشکند هر که بر آن طاق نهد شیشه ی دل
*
با خیال آن دهان هستیم شب ها تا سحر
غنچه سان لب بسته و بنشسته در خون جگر
*
که تنهائی ام بیگانه و خویشند ناپیدا
چو یار آید شود از بخت من صد آشنا پیدا
*
برای درد دل گفتن تو را تنها نمی یابم
در آن ساعت که تنها یابمت خود را نمی یابم
*
منابع
-------------------------------------------------
- تذکره مجالس النفائس صص ۳۰۱ ، ۴۰۱.
- الذریعه ج۹ ص ۲۹۲.
برچسب‌ها: مشاهیر تبریز, شاعران تبریز
|