|
مشاهیر ایران و اسلام
|
||
استاد علی خوشنویس زاده فرزند استاد حسین ، هنرمند معاصر سال ۱۳۲۷ ه. ش. در اصفهان متولد شد. هنر سوخت در خانوادهشان موروثی بود و پدرش مرحوم حسین خوشنویسزاده اصفهانی و جد او در حوزه هنر، علم و اجتهاد و بهخصوص هنر سوخت مشغول بودهاند. او نیز از ۱۳ سالگی این هنر را شروع کرد. اولین استادش پدرش بود. سپس نزد استاد حاج مصورالملکی، نگارگری و نقاشی آموخت و در محضر اساتیدی چون محمد تجویدی، حسین بهزاد و حسن زرینخط، خوشنویسی را آموزش دید.
تحصیلات ابتدایی و مقدماتی را در دارالفنون تهران گذراند و پس از اتمام تحصیلات آکادمیک و خدمت نظام وظیفه در تهران، سال ۱۳۴۹ ش. به زادگاه خود اصفهان بازگشت و آموختن هنر سوخت را ادامه داد. اولین تابلوی مستقل خود را در سی سالگی به ثمر رساند. آن زمان پدرش در قید حیات بود و هنگامی که تابلو را دید اشک شوق ریخت.
علی خوشنویسزاده اصفهانی اکنون یکی از استادان هنر سوخت است که تاکنون در نمایشگاههای متعددی در داخل و خارج کشور شرکت و بیش از ۱۰۰ لوح تقدیر دریافت کرده است. او در سال ۱۳۹۱ موفق به اخذ تأیید مهر اصالت از سازمان جهانی یونسکو شد. آثارش در مجموعههای شخصی و موزههای ملی موجود است.
استاد خوشنویسزاده در بیش از۶۰ پایاننامه مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد با موضوع هنر سوخت، به عنوان استاد راهنما و مشاور فعالیت کرده و کتابی در زمینه این هنر با عنوان «پیدایش و سیر تحول و تکامل هنر سوخت» تألیف کرده است.
حدود ۳۰ سال است که در دانشگاه هنر، دانشگاه نقش جهان و در سازمان میراث فرهنگی و صنایع دستی مشغول تدریس است و در این مدت بیش از ۷۰۰ هنرجو را تعلیم داده است. او گاهی اوقات در کارگاه خصوصیاش برای هنرجویانی که خیلی مستعد باشند آموزش میگذارد.
در خلق آثارش پیرو مکتب صفوی است و به همه دانشجویان و هنرجویانش هم این مکتب را توصیه میکند؛ زیرا عقیده دارد هنر نگارگری و نقاشی در مکتب صفویه به کمال میرسد.
استاد علی خوشنویسزاده اصفهانی مدرک درجه یک هنری دارد و از سال 1397 عضو مؤسسه هنرمندان پیشکسوت است.
منبع
--------------------------------------------
۱. سایت اینترنتی موسسه هنرمندان پیشکسوت
https://kesvat.ir/artists/%D8%B9%D9%84%DB%8C-%D8%AE%D9%88%D8%B4%D9%86%D9%88%DB%8C%D8%B3%E2%80%8C%D8%B2%D8%A7%D8%AF%D9%87-%D8%A7%D8%B5%D9%81%D9%87%D8%A7%D9%86%DB%8C/
استاد احمد خلیلی فرد نقاش معاصر در سال ۱۳۳۹ ه. ق. در سنندج متولد شد. پس از تحصیلات ابتدایی و متوسطه در سال ۱۳۶۲ به تحصیل در رشته نقاشی پرداخت
وی لیسانس نقاشی خود را از دانشکده هنر های زیبا دانشگاه تهران و فوق لیسانس نقاشی را از دانشکده هنر دانشگاه تربیت مدرس دریافت کرد
او عضو هیات علمی دانشگاه سوره و عضو پیوسته انجمن هنرمندان نقاش ایران و عضو نقاشان گروه ۳۰ بود.
وی آثار خود را در ۴۱ نمایشگاه داخلی وخارجی به نمایش گذاشته و در ۵ نمایشگاه انفرا دی در تهران شرکت کرده است .
استاد خلیلی فرد موفق به کسب برنده مدال برنز و دیپلم افتخار از تری فال پاریس گردیده است.استاد احمد خلیلی فرد دارای نشان درجهیک هنری از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی می باشد، همچنین وی برنده جایزه و دیپلم افتخار هنر مقاومت در سال ۱۳۸۷ است.
وی در روز پنج شنبه ۱۴ اردیبهشت ۱۴۰۲ ه. ش. پس از مدتی بیماری درگذشت.

زندگینامه
استاد حاج حسین خطائی فرزند حیدرعلی، از هنرمندان معاصر اصفهان، در سال 1286ش در اصفهان متولّد شد و پس از کمی تحصیل نزد استاد بزرگ مینیاتور میرزا آقا امامی به تعلیم پرداخت ۲۶ سال نزد او شاگردی کرد و پس از فوت استاد، در منزل خود به فعالیت هنری مشغول شد.
او در رشته های مختلف نقاشی مانند مینیاتور، طلاکوبی، نقره کوبی، تذهیب، زرنگاری، برجسته کاری، نقشه کشی فرش و سوخت مهارت داشت و آثار فراوانی در این زمینه ها از او باقی مانده است.
وی سرانجام در 3 رمضان المبارک 1395 ه. ق (مطابق ۱۹ شهریور ۱۳۵۴ ه. ش. ) درگذشت. و در تکیه جویباره ای ها واقع در تخت فولاد اصفهان به خاک سپرده شد.
آثار :
استاد خطایی در سال ۱۳۳۸ ه. ش. به دستور مرحوم امینی صاحب الغدیر، قرآنی به خط کوفی منسوب به دست خط حضرت علی علیه السلام بر روی پوست آهو جهت تعمیر به استاد خطایی سپرده شد که تعمیر و تذهیب و تجلید آن را به بهترین شکل به انجام رساند که در کتابخانه حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام در نجف اشرف نگهداری می شود.
همچنین طرح « حاجی لکلک » وی در آمریکا از جمله آثار ارزنده ای بود که برندة جایزه گردید.
از دیگر آثار ارزنده او تذهیب ضریح مرقد مطهر حضرت ابوالفضل العبّاس علیه السلام می باشد.
*
منابع
--------------------------------------------
- اعلام اصفهان ج ۲ ص
- سیری در تاریخ تخت فولاد، ص۱۰۲.
- دانشنامه تخت فولاد اصفهان ج ص
- تخت فولاد یادگار تاریخ: خطی
- تجارب طلائی، صص ۴۳ و ۴۴.
حبیبالله صادقی نقاش و گرافیست معاصر در روز ۱۷ اردیبهشت ۱۳۳۶ ه. ش. در خانوادهای سنتی در محله تهران نو چشم به جهان گشود. از همان سالهای کودکی در محل کار پدر با نام روزنامه اطلاعات آشنا شد، همانجایی که سالها بعد او و یکی از برادرانش به عنوان روزنامهنگار در بخش تحریریه مشغول به کار شدند.
وی نخستین بار نقاشی را در ۸ سالگی شروع کرد و از همان دوران جرقههای علاقهٔ وافرش به نقاشی برای همگان روشن شد. در کنار نقاشی عطش و نیاز او به ادبیات نیز اوج گرفت. در سال ۱۳۵۲ در امتحان ورودی هنرستان هنرهای زیبا پسران تهران پذیرفته شده و در سال ۱۳۵۵ موفق به دریافت دیپلم گردید. در همان سال پس از قبولی در کنکور در دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران پذیرفته شد. او فارغ التحصیل رشته نقاشی از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران است و کارشناسی ارشد این رشته و دکترای پژوهش هنر از دانشگاه تربیت مدرس دارد. او از محضر استادانی همچون اصغر محمدی، محمود فرشچیان، سید مهدی حسینی، مجید مهرگان، هانیبال الخاص، مارکو گریگوریان، پرویز تناولی، حبیب الله آیتاللهی، جواد حمیدی و محمود جوادی پور بهره جسته است. حبیبالله صادقی در کنار کاظم چلیپا و ناصر پلنگی و چند تن دیگر جزو هسته اولیه جریان موسوم بهنقاشان انقلاب است. عضویت در هیات های علمی دانشکده های هنری، برپایی نمایشگاه های متعدد آثار، دبیری و داوری نمایشگاه های هنرهای تجسمی، تدریس در دانشگاه و دریافت جوایز مختلف داخلی و بین المللی از جمله فعالیت های صادقی محسوب می شوند. این هنرمندنقاش در سال ۱۳۸۴ به ریاست موزه هنرهای معاصر تهران انتخاب شد و با وجود مشکلات متعدد در دستگاه فرهنگی کشور موزه هنرهای معاصر تهران در تاریخ خود، یکی از دوره های طلایی خود را تجربه کرد. او آثار بسیاری را با موضوع دفاع مقدس، جنگ و حماسه خلق کرده است. آثار این هنرمند فقید در بالغ بر ۲۸۰ نمایشگاه داخلی و خارجی که در کشورهای مختلفی همچون ژاپن، ایالات متحده آمریکا، لهستان، کانادا، انگلستان، فرانسه، آلمان، اتریش، ایتالیا، مراکش، مصر، اسپانیا، چین، کویت و هلند برگزار شده به نمایش درآمده است . وی عضو واحد تجسمی حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامیبود و در سال ۱۳۷۹ به عنوان عضو پیوسته فرهنگستان هنر جمهوری اسلامی ایران انتخاب گردید و پس از آن بهطور مستمر با این نهاد همکاری داشت و در سال ۱۳۸۴ به ریاست موزه هنرهای معاصر تهرانانتخاب گردید.
حبیبالله صادقی در سال ۱۳۶۴ اولین کلاس طراحی خود را در دانشکده هنرهای زیبا برگزار کرد. او در دانشگاههای مختلفی همچون دانشکده هنر، دانشگاه شاهد، دانشکده هنر دانشگاه تربیت مدرس، دانشگاه الزهرا و واحد هنر و معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز به آموزش و مدیریت پرداختهبود.
حبیبالله صادقی در روز ۵ مردادماه ۱۴۰۱ ه. ش. بر اثر بیماری قلبی و عوارض بیماری قلبی درگذشت و در قطعه نام آوران بهشت زهرا در تهران به خاک سپرده شد.
*
منابع
--------------------------------------
- ویکی پدیا دانشنامه آزاد اینترنتی
استاد بهزاد غریبپور نمایشنامه نویس ، مترجم ، گرافیست معاصر در سال ۱۳۳۶ ه. ش. در شهر سنندج متولد شد. او دانشآموخته رشته گرافیک دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران بود، با تاسیس استودیوی «تینو گرافیک» در سال ۱۳۶۳، فعالیت خود در حیطه تصویرگری و طراحی گرافیک و تبلیغات را پیگرفت که تا ۱۳۹۴ ادامه داشت. تدریس در دانشکده هنرهای زیبا و دانشگاه هنر و دهها دوره و کارگاه آموزش تخصصی تصویرگری و طراحی کتاب از دیگر فعالیتهای فرهنگی غریبپور بوده است.
وی همچنین مدیریت هنری کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، انتشارات افق، محراب قلم، قدیانی، سروش و غیره را نیز عهدهدار بوده است. استاد غریبپور ازسال ۱۳۶۸ تا ۱۳۹۳ عضو هیئت داوران بسیاری از جشنوارههای تجسمی بوده که دوسالانه تصویرگری تهران، جشنواره تصویرگری شاهکارهای ادبی و جشنواره هنرهای تجسمی فجر از آن جمله هستند.
وی ازسال ۱۳۸۲ تا ۱۳۸۴ عضو نخستین هیئت مدیره انجمن تصویرگران ایران بوده است. از فعالیتهای بینالمللی غریبپور میتوان به شرکت در گردهمایی طراحی کتاب آسیاپاسیفیک یونسکو، سال ۱۹۸۴ در ژاپن اشاره کرد. همچنین در سال ۱۹۹۹ عضو هیئت داوران جشنواره نوما، در همان مرکز فرهنگی یونسکو بود. غریبپور سال ۲۰۰۱ به دعوت یونسکو در براتیسلاوا کارگاه برگزار کرد و سال ۲۰۰۳ عضو هیئت داوران جشنواره براتیسلاوا بود.
وی ۲ بار جایزه تشویقی نوما را برای تصویرگری کتاب «راز پرنده» در ۱۹۸۸ و طراحی کتاب «پلنگ سیاه» در ۱۹۹۴ دریافت کرد. در سال ۱۳۹۶ نیز نشان «آبان» از سوی انجمن تصویرگران ایران به غریبپور اهدا شد.
«راز آبگیر»، «سبزپوش مهربان»، «چهل قصه»، «ترانههای کودکان»، «بزبزقندی»، «پرنده طلایی» و «همه حق دارند»، از جمله کتابهایی هستند که وی تصویر کرده است. غریبپور همچنین تصویرگر دهها طرح جلد و پوستر بوده است.
استاد غریب پور در روز سه شنبه ۲۲ آذر ۱۴۰۱ ه. ش. در کشور کانادا - هنگامی که برای درمان بیماری به آنجا رفته بود -درگذشت.
منابع
----------------------------------
- سایت اینترنتی ایرنا ۲۳ آذر ۱۴۰۱.
فخر جهان خانم قاجار ملقب به فخرالدوله دختر ششم فتحعلیشاه و فاطمه خانم، مشهور به سنبل باجی زن چهلم فتحعلیشاه یکی از زنان هنرمند قرن سیزدهم هجری است. مادرش از اسیران کرمان بود که در حرمسرای فتحعلی شاه زندگی می کردو دخترش را بسیار متشخص و کاردان تربیت کرد.
خواهران و برادر او حسن جهان خانم والیه، تاجلی بیگم خانم و فتحالله میرزا شعاع السلطنه بودند.
فخرجهان با پسرعمویش میرزا محمد خان، فرزند حسینقلی خان، ازدواج کرد که بعد از مدتی از او طلاق گرفت و پس از آن دیگر ازدواج نکرد. فخر جهان خانم اتاقی مخصوص به خود در عمارت فتحعلیشاه داشت که پذیرای شاهزادگان هنگام شام و ناهار بود.
او تربیت یکی از برادران خود، سلطان حسین میرزا (پسر شصتم فتحعلیشاه) را به عهده گرفت.
وی در دربار شاه قاجار ارج و قرب زیادی در دربار داشت و محمدشاه قاجار با وساطت او و به دلیل احترامی که داشت از کشتن یا کور کردن علی میرزا ظلالسلطان صرف نظر کرد. او از زنانی بود که اجازه جلوس در حضور محمدشاه قاجار را داشت. شهرت فخر جهان خانم به دلیل خطاطی و نقاشیاش است، ضمن اینکه در گلآرایی و تصویرسازی و کتابت خطوط به شیوه ناخنی هم مهارت داشت.
آثار
1- مرقع خطوط و کار ناخنی به خطوط نستعلیق، شکسته تعلیق، نسخ، شکسته نستعلیق خوش و متوسط، .
فخر جهان خانم آثارش را با این عبارت امضا میکرد: «حرره اقل خادمه الدوله و القاهره فخر جهان.» . مرقع او در کتابخانه موزه گلستان نگهداری میشود.
2- تصویر ناخنی تمام قد محمدشاه قاجار در لباس و کلاه و آرایش سلطنتی، با رقم: «فخرجهان ۱۲۶۰»؛
3- تصویر ناخنی دسته گل سرخ محمدی که یک گل درشت در وسط آن جلبنظر میکند با حواشی تذهیب طلاکاری به جا مانده است
منابع
-------------------------------------------------
- احوال و آثار خوشنویسان ج2 ص 567
- مشاهیر زنان ایرانی و پارسی گوی ص 182
- خیرات حسان ج 3 ص 22
- احوال و آثار نقاشان قدیم ایران ج2 ص 501
استاد منصور دولو نقاش ایرانی معاصر در روز 11 خرداد 1315 در تهران متولد شد. وی در سال 1335 دیپلم طبیعی خود را اخذ کرد و در رشته تعلیم و تربیت هنر از آکادمی هنر اشتوتگارت آلمان در سال 1350 فارغالتحصیل شد. او در هنر نقاشی نزد اساتیدی چون بهزاد، اولیایی، الطافی و زاویه آموزش دیده بود. وی همچنین عضو هیئت علمی دانشگاه هنر بود.
در کارنامه هنری وی، 8 نمایشگاه انفرادی در آلمان، انجمن ایران و فرانسه تهران (دو شعبه، گالری سیحون و گالری میرک مشهد) و تعداد متنوعی نمایشگاه جمعی دیده میشود.
استاد دولو در روز 21 بهمن 1396 ه. ش. درگذشت.
منابع
----------------------------------------------
خبرگزاری ایلنا 21 بهمن 1396
بهجت صدر محلاتی در 8 خرداد 1303 در اراک به دنیا آمد. نخستین فرزند قمر امینی صدر و محمد صدر محلاتی بود. خانوادهاش در سال 1309 ساکن تهران شدند.
او در سال 1313 به دانشسرای مقدماتی رفت و از سال 1326 نزد استاد علی اصغر پتگر به فراگیری نقاشی پرداخت. وی در سال 1327 به دانشسرا راه یافت و سال 1333 با رتبه نخست در رشته نقاشی از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران پایان نامه هنری دریافت کرد.
سال 1334 نیز بورس تحصیلی فرانسه و مدال "انگر" به او اهدا شد. این نقاش در سال 1335 برنده جایزه سیمین همترازی شهر"سن ویتو" شد و یک اثر از او به همراه چند کارازنگارگران جوان ایرانی در بی ینال ونیز پذیرفته شد. در سال 1336 اولین نمایشگاه انفرادی اش را در نگارخانه "پینچو" در رم برگزارکرد و در سال 1339 پس از ازدواج با مرتضی حنانه در دانشگاه تهران به آموزش نگارگری پرداخت. در سال 1341 نیز در سومین دوسالانه تهران جایزه نخست را گرفت و نگاره هایش به دوسالانه سی ویکم ونیز ارسال شدند.

او دستیاری "گوستاو سن ژیه" نقاش و استاد دانشگاه بوزار را بر عهده گرفت وشیوه های آموزش هنر را آموخت. آثار وی در کنار هنرمندان نام آوری همچون"ژوزف بویز" ، "مساژه"، "موهوی- نادی" به نمایش درآمده اند.
بهجت صدر در سال 1359 بازنشسته شد و به فرانسه رفت و در آنجا ماندگار شد.
صدر در دهه 70 و 80 نمایشگاه های بسیاری در ایران و خارج از کشور برپا کرده است و آثاری از این هنرمند در موزه هنرهای معاصر تهران و موزه های خارجی همچون "مینیا پولیس" امریکا، موزه هنرهای پاریس، موزه هنرهای چک واسلواکی، موزه هنرهای رم و ... نگهداری می شوند.
این هنرمند پیشگام در هنر نوگرای ایران 19 مرداد 1388 در هنگاه شنا در سواحل جزیره کرس جنوب فرانسه بر اثر حمله قلبی درگذشت و در گورستان "پرلاشز" به خاک سپرده شد.
بهجت هشیارانه در پردههای تازهاش رنگهای سرد و مات را با بازی سایه روشنها به هماهنگی و با مواد گوناگونی همچون چوب، فلز، رنگ روغن و اکرلیک و دیگر ماتهها به کار میبرد. کارهای آبستره وی یادآور پردیسها و باغهای پارسی است.
منابع
-----------------------------------------------------
- همشهری آنلاین 4 بهمن 1389
- ویکی پدیا دانشنامه آزاد اینترنتی
عبدالله خان مذهب از هنرمندان تذهیب کار اهل تبریز بود که در قرن سیزدهم هجری زندگی می کرد. از آثار او تذهیب قرآنی است که به خط اسدالله شیرازی در سال 1270 ه. ق. کتابت شده و اکنون در کتابخانه کاخ موزه گلستان نگهداری می شود.
منابع
------------------------------------------------------
- دانشنامه هنرمندان ایران و جهان اسلام ص 368

وحید نصیریان کارگردان و نقاش انیمیشن ( نقاشی متحرک ) در سال ۱۳۵۰ ه. ش. شهر اهر متولد شد. او پس از تحصیلات ابتدایی و متوسطه در دانشگاه ادمه تحصیل داده و هنرهای زیبای تبریز در سال ۱۳۶۸ فارغ التحصیل شد.
او در عرصهی نقاش،فیلمنامهنویس و کارگردان انیمیشن فعال بود و در برگزاری نمایشگاههای متعدد انفرادی، گروهی نقاشی و طراحی در داخل و خارج از کشور، تصویرسازی ۱۲ عنوان کتاب برای نوجوانان از سال ۱۳۷۷ تا ۱۳۸۲ نیز فعالیت داشت.
وحید نصیریان نویسنده و کارگردان انیمیشنهای کوتاه و سریالهای انیمیشنی بوده است.
ساخت تعدادی از فیلمهای کوتاه:«سه قطره خون»،«بت ابدی»،«ضد نور»،«حفره»، «جای دیگر» و نویسنده و کارگردان انیمیشن بلند سینمایی «قلب سیمرغ» را برعهده داشته است.
او جوایز متعدد ملی و بین المللی و همینطور داوری بیش از ۵۰ جشنواره ملی و بین المللی فیلم و انیمیشن را در کارنامه هنریاش داشت.
نصیریان در 5 مرداد 1396 ه. ش. بر اثر ایست قلبی درگذشت. پیکر او ابتدا از خانه هنرمندان هنرمندان در تهران تشییع شده و به تبریز منتقل شد و در قطعه هنرمندان آرامستان وادی رحمت تبریز به خاک سپرده شد.
منابع
----------------------------------------------
- خبرگزاری ایسنا : 6 مرداد 1396
زندگینامه
محمود مذهب هروی از هنرمندان و ادیبان قرن دهم هجری است. در تذهیب و تزئین نسخه های خطی مهارتی به سزا داشت و در خط نستعلیق خوشنویسی زبردست بود.
آثار
کتابت " سبحه الابرار " جامی به خط نستعلیق خوش با رقم و تاریخ " کتبه العبد محمود المذهب الهروی بمکه المبارکه زاده الله شرفا و تعظیما و تکریما غفرالله و لوالدیه فی شهور سنه 951 "
کتابت قطعه ای از مرقع شاه اسماعیل به خط نستعلیق خوش الوان با رقم و تاریخ " کتبه المذنب محمود المذهب لمولانا جامی قدس سره " در کتابخانه خزینه اوقاف استانبول.
کتابت یک قطعه به خط نستعلیق خوش به سفیداب با رقم و تاریخ " کتبه المذنب محمود المذنب غفر ذنوبه و ستر عیوبه " در مجموعه شخصی مرحوم استاد مهدی بیانی.
منابع
-------------------------------------------------------
- احوال و آثار خوشنویسان ج4 ص 894
زندگینامه
منوچهر درفشه نقاش و هنرمند توانی معاصر در سال 1319 ه. ش. در تهران متولد شد. 10 ساله که بود پدرش نقش مهمی در روی آوردن منوچهر به نقاشی ایفا کرد و او را به کلاس های نقاشی استاد علی اصغر پتگر برد که بیش از 5 جلسه ادامه نیافت . سپس به آتلیه محمد بهرامی که یک شرکت تبلیقاتی بود و شرکت پارس نام داشت رفت و در آنجا نقاشی آموخت . وی دو سال در آن آتلیه به همراه بسیاری از هنرمندان آن روزگار مشغول به کار بود که تعدادی از آنان بعدها به هنرمندان شهره ای بدل شدند. مانند آیدین آغداشلو، محمد احصایی، محلاتی، اصغر معصومی، بیوک احمدی، محمد تجویدی
رشته تحصیلی او در دبیرستان «طبیعی» بود؛ اما پس از پایان تحصیل در دبیرستان به هنر تصویری روی آورد.
بعد از شرکت پارس اول شرکت کاسپین و پس از آن شرکت گویا را برای کار انتخاب کرد. در این میان گاهی به ترجمه متون از فرانسه به فارسی می پرداخت. او زبان فرانسه را از سال 1332در انجمن ایران و فرانسه آموخته بود. قصه بدین منوال ادامه یافت تا اینکه پس از انقلاب به استخدام اداره انتشارات و آموزش انقلاب اسلامی درآمد. این اداره رسالت چاپ و نشر کتابهای درسی را بر عهده داشت. کار وی در این اداره تصویرسازی برای کتاب های درسی بود و سال ها بسیاری از طرح های کتاب های اول ابتدایی تا سوم راهنمایی به دست او و دوستانش تصویر می شد. بعدها وزارت آموزش عالی برای تهیه کتاب های خود ازاو دعوت به همکاری کرد. پس از این دوره از فعالیت در وزارت آموزش عالی به تصویرگری کتاب های داستانی ایرانی و خارجی پرداخت.
نام منوچهر درفشه را از جلد کتاب های دبستان می شناسیم، مردی که تمام عمر خود را صرف رنگین ساختناین کتاب ها کرد. درفشه روزگاری تمام ساعات شبانه روز خود را به تصویرگری اختصاص میداد. بسیاری ازکتابهای دبستان و راهنمایی به دست او تصویرسازی شده است. شاید همچون بسیاری از همنسلانش؛ نیاز کودکان را خوب می شناخت و آن ها را هوشمند توصیف می کرد
او که در سال های اخیر به سرطان روده مبتلا شده بود در عصر روز شنبه 28 تیر 1393 ه. ش. ( مطابق 21 رمضان 1435 ه. ق. ) در ۷۴ سالگی بر اثر سکته قلبی درگذشت و پیکر او روز 30 تیر در میان اندوه خانواده او و با حضور جمع اندکی از هنرمندان، از مقابل خانه هنرمندان ایران تشییع شد و در قطعه ی هنرمندان فبرستان بهشت زهرا به خاک سپرده شد .
آثار
قصه های امید علی(1. امید علی و گوسفندانش)، تهران: انتشارات آموزش،1363
قصه های امید علی(2. امیدعلی و غذاها)، تهران: انتشارات آموزش،1363
قصه های امید علی(2. امیدعلی و باران و برف)، تهران: انتشارات آموزش،1363
درخت زندگی، تهران: سازمان انتشارات آموزش انقلاب اسلامی، 1365
شکوفه بر شمشیر، تهران: انتشارات مدرسه،1366
در راه مانده، تهران: انتشارات مدرسه، 1368
ستارهای بر ساحل، تهران: سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی، 1368
آفتاب در آینه، تهران: انتشارات مدرسه، 1369
شب اما آفتاب، تهران: انتشارات مدرسه، 1369
تا به آفتاب، تهران: انتشارات مدرسه، 1370
حضور سبز، تهران: انتشارت مدرسه، 1370
مکافات عمل، تهران: انتشارات و آموزش انقلاب اسلامی، 1371
ابوسعید و بقال و فضول، انتشارات و آموزش انقلاب اسلامی، 1371
تا هزاربار، تهران: انتشارات مدرسه، 1371
مکبث، تهران: انتشارات و آموزش انقلاب اسلامی، 1372.
هزار آفتاب( مجموعه داستان)، تهران: انتشارات مدرسه، 1373
مردی از مدینه فاضله، تهران: انتشارات دفتر نشر فرهنگ اسلامی، 1377
آورده اند که...، تهران: نشر فرزان،1379
کتابشناسی آثار تصویری در کتاب های درسی و آموزشی
کتاب آسان(1)، نهضت سوادآموزی،1364.
کتاب آسان(2)، نهضت سوادآموزی،1364.
زبان آموزی کودکان، تهران: انتشارات مدرسه، 1371
تصویرگری کتاب های درسی، 1360 تا 1371
منابع
------------------------------------
- انجمن فرهنگی و هنری تصویرگران : مصاحبه مینا عبدی مراد با منوچهر درفشه http://www.casi.ir/sn/articles/pt/full/id/8
- پایگاه اینترنتی اطلاع رسانی عصر ایران روز 28 تیر 1393

نیما پتگر در اول اسفند ۱۳۲۵ در تهران به دنیا آمد. پدر وی علیاصغر پتگر نقاشی سرشناس بود و در سبک رئالیسم کار میکرد. نیما، طراحی را نزد پدرش آموخت. پدر نیما، همچنین در کنار نقاشی روابطی نزدیک با اهالی ادب داشت و در خیابان منوچهری تهران کارگاهی افتتاح کرد که محل دیدار بسیاری از شاعران و نویسندگان، از جمله شهریار، نیما یوشیج، صادق هدایت و بزرگ علوی شد. رفتوآمد با چهرههای برجسته ادبیات در زندگی نیما پتگر و برادرانش نیز تأثیرگذار بود. در نتیجه او از نقاشانی شد که رابطهای نزدیک با اهل ادبیات داشتند. پس از فراگیری طراحی نزد پدر خویش از سال ۱۳۳۴ به کار تدریس در کلاسهای آزاد هنری پرداخت. در سال ۱۳۴۷ برای تحصیلات آکادمیک به ایتالیا سفر کرد. در سال ۱۳۴۸ وارد فرهنگستان هنرهای زیبای رم در رشته مجسمهسازی شد و زیر نظر استادش امیلیو گرکو به آموختن هنر مجسمهسازی و فن طراحی با مرکب پرداخت. وی در سال ۱۳۵۲ از فرهنگستان هنرهای زیبای رم فارغالتحصیل شد. در سالهای ۵۴–۱۳۵۳ دوره «طراحی فیگور» و در سالهای ۵۵–۱۳۵۴ دوره «نقاشی» را گذراند و در سال ۱۳۵۵ به ایران بازگشت. او در تمام این سالها در آتلیه هنری خود به خلق آثار و تدریس اشتغال داشت. نیما پتگر از سال ۱۳۴۴ تا سال ۱۳۸۳ بیش از چهل نمایشگاه گروهی در داخل و خارج از ایران برگزار کرد.
وی همچون برادر بزرگتر، نامی و تحت تأثیر پدر، نقاشی را به شیوه رئالیستی رایج در دهه سی خورشیدی آغاز کرد، اما در ادامه و به ویژه پس از تحصیل در فرهنگستان هنرهای زیبای رم به سبک و شیوههایی مدرن و انتزاعیتر روی آورد. این دگردیسی در آثار برادر بزرگترش هم دیده میشود. مضامین تاریخ و اسطوره و پدیدههای هستی با درونمایههای فلسفی از مشخصههای آثار نیما پتگر است.
پتگر در مجامع هنری و رسانهها حضور پررنگی نداشت اما سالها آموزش نقاشی و مجسمهسازی و تولید آثار هنری و ارائه آثار در نمایشگاههای داخلی و خارجی جایگاه تأثیرگذار و ارزشمند او را در هنر ایران تثبیت کرد. پنج اثر نقاشی از نیما پتگر در موزه هنرهای معاصر تهران، یک اثر در موزه هنرهای معاصر آبادان قرار دارد و همچنین یک سردیس گچی به تاریخ ۱۳۵۱ امضاء شده در فرهنگستان هنرهای زیبای رم قرار دارد.
برخی از آثار وی نزد مجموعهداران داخل و خارج کشور است و برخی از آثار که شامل شاعر و نقاش و تابلوی دیگری از مجموعه ریشهها و اثری از مجموعه صورت بزرگها و اثری دیگر از مجموعه تاریخ متعلق به موزه هنرهای معاصر تهران و تابلویی از مجموعه ریشهها در موزه هنرهای معاصر آبادان نگهداری میشود.
از نیما پتگر بیش از ۵۰ نمایشگاه گروهی و ۷ نمایشگاه انفرادی در فرهنگسراها و مراکز فرهنگی و موزههای داخل و خارج از کشور بر پا شده است.
به گفته دژار پتگر، فرزند نیما پتگر، وی در سالهای اخیر به دلیل سرخوردگی از فضای عمومی هنری در ایران، کمکار شده بود. نیما پتگر بر اثر ایست قلبی در ۵ فروردین ۱۳۹۴ در سن ۶۸ سالگی در تهران درگذشت و در قطعه هنرمندان بهشت زهرا تهران به خاک سپرده شد.
منابع
----------------------------------------
- ویکی پدیا دانشنامه آزاد اینترنتی
استاد علی والیان متولد ۱۳۲۲ ه. ش. در محله ی پاقلعه ی اصفهان بود که در ابتدا به حرفه سفالگری و سپس به نقاشی بر روی کاشی و مینیاتور پرداخت. وی از ده سالگی نقاشی را آغاز و در سیزده سالگی نزد استاد رستم شیرازی در هنرستان هنرهای زیبای اصفهان مینیاتور را فراگرفت. علی والیان با بیش از ۵۰ سال پیشینه در زمینه ریزنگاره، یکی از چهره های ماندگار در پهنه صنایع دستی به نام اسپهان – اسپاهان بود که بر اثر بیماری در ۷۳سالگی در روز 5 شهریور 1395 ه. ش. درگذشت
منابع
-------------------------------------------------
- خبرگزاری ایمنا : 6 شهریور 1395

زندگینامه :
کلارا آبکار هنرمند برجسته ی نقاشی معاصر در سال ۱۲۹۴ ه. ق. در تهران و در خانواده ای از ارامنه جلفای اصفهان به دنیا آمد.پس از تحصیلات ابتدائی و متوسطه به مدرسه صنایع مستظرفه دختران رفت و نزد استادانی چون مقیمی ، کریمی ، زاویه ، طاهرزاده بهزاد ، و هادی تجویدی در رشته ی مینیاتور و در تذهیب نزد استاد علی درودی به تعلیم و تحصیل پرداخت و در سال ۱۳۱۹ لیسانس دریافت کرد. همچنین در اصفهان نزد استاد حسین کاشی تراش اصفهانی طراحی و ترسیم نقوش کاشی و گره چینی را فرا گرفت. او زنی محجوب و با وقار و با استعداد بود که تحسین استادانش را برانگیخته بود.
د ر سال ۱۳۲۰ از طرف وزارت پيشه و هنر گواهينامه مينياتور ساز د رجه يك را گرفت. د رسال ۱۳۳۴ به عنوان هنرمند مينياتور د ر اداره هنرهای زيبای كشور استخدام و مشغول به كار شد.
د ر سال ۱۳۳۷ د رجه ليسانس مينياتور را گرفت.
بانو كلارا آبكار همزمان با فراگيري مينياتور و تذهيب د ر محضر استاد حسين كاشی تراش اصفهانی طرح و رسم گره را آموخت.
د ر سال ۱۳۵۶ از خدمات د ولتی بازنشسته شد.
د ر سال ۱۳۶۸ از طرف وزارت فرهنگ و ارشاد اسلا می د رجه استادی در رشته مينياتور يا نگارگري سنتی (معادل دكترای هنری) به او اعطا شد.
بانو كلارا آبكار تا آن زمان بيش از نيم قرن به خلق آثار هنری پرداخته بود. او به د ليل علا قه فراواني كه به كشور و هموطنان خود داشت د ر سال ۱۳۷۰ كليه اثار و خانه خود را جهت برپايی موزه به سازمان ميراث فرهنگي كشور تقد يم كرد.به علت كوچك بودن خانه و مشكلات تجهيز آن جهت برپايی موزه قرار شد تا خانه اهدايی به كلاس های آموزش هنر تبد يل شود و موزه ای به نام او د رمجموعه فرهنگی تاريخی سعد آباد ايجاد گردد.
در سال ۱۳۶۷ در حاليكه ۷۳ ساله بود اولين نمايشگاه خود را در موزه هنرهاي ملي ايران برگزار كرد كه تحسين بسياري را بر انگيخت .
او سالها به تدریس نقاشی در هنرستان هنرهای زیبا در تهران مشغول بود و در اواسط دهه ۱۳۵۰ بازنشسته شد . او تحت تاثیر مکتب اصفهان غالبا به نقاشی مجالس بزم می پرداخت و در مینیاتور ، تذهیب ، تشعیر ، گره سازی و نقاشی زیرلاکی مهارت داشت. در فضاسازی و ترکیب رنگ نگاره هایش توانا بود و آثارش از لطافتی زنانه برحوردارند. تذهیب سفید با نقش بته جقه از آثار منحصر به فرد اوست.
وی هرگز ازدواج نکرد و سرانجام در بامداد ۱ فروردین ۱۳۷۵ ه. ش. در سن ۸۱ سالگي در پی یک بیماری چند ماهه درگذشت .

حضرت یوسف و مجلس زلیخا ، روی عاج ، کلارا آبکار 11x22.5 cm تاریخ 1352 شمسی

بزم - روی عاج کلارا آبکار 6X8.5 cm دوره معاصر
آثار :
۱- تابلوی " حضرت یوسف و مجلس زلیخا " ( نقاشی روی عاج ) ، ۱۳۵۲
۲- مجلس شیخ صنعان و دختر ترسا
منابع
------------------
-برنامه تلویزیونی " درد عشق " شبکه اول سیمای جمهوری اسلامی ایران ( مصاحبه با استاد علی مطیع ) در تاریخ ۱۸ آبان ۱۳۷۵
-دانشنامه دانش گستر ج۱ ص ۳۴
- دانشنامه هنرمندان ایران و جهان اسلام ص
- فرهنگ هنرمندان ایرانی از آغاز تا امروز ص ۱۱
- وبلاگ بیوگرافی : http://azadamirkhizi.blogfa.com/post/152
- سایت : http://myisfahan.com/articles/isfahan_articles12.html
|
|