آرستم خسروی بختیاری

زندگینامه:

آرستم خسروی بختیاری از شاعران قرن چهاردهم هجری و از بزرگ زادگان ایل احمد خسروی بختیاری است.

در حدود سال ۱۳۱۰ ه. ق. به دنیا آمد و علاوه بر معلومات ادبی و تاریخی ، در نقاشی و گلدوزی نیز مهارت داشت.

نمونه شعر :

دنیاست تخته ، خلق مهره ، طاس بخت

تا بر که طاس رو کند در قمار عشق

*

عکست عکاس بیفکند و به تاریکی یزد

نشد اثبات و شد از روشنی رویت تار

*

منابع

--------------------------------

- تذکره شعرای معاصر اصفهان صص ۱۹ و ۱۸۰.

- فرهنگ سخنوران ص ۱۹۱.

برچسب‌ها: مشاهیر بختیاری, شاعران بختیاری, زادگان ۱۳۱۰ ه ق

علی صالح خسروی بختیاری

زندگینامه :

علی صالح خسروی، از طایفه احمد خسروی بختیاری [از شعراء و ادبای قرن چهاردهم هجری] تولّدش به سال 1321ق (1282ش) جوانی بود تحصیل کرده و باذوق. چند سالی پس از اتمام معلومات مقدماتی، در کالج اصفهان به فراگرفتن زبان انگلیسی مشغول شد و سپس در سال 1309ش چندی به استخدام دادگستری و ثبت نجف آباد درآمد. دارای ذوقی شاعرانه و استعداد سرشاری بود. در سال 1322ش در سن چهل سالگی درگذشت.. از او اشعار زیادی باقی مانده است.

نمونه شعر :

تا شد ز چشم سرو قد آن نگار من

صد جوی خون روان شده اندر کنار من

این روی زرد و دامن پرخون و چشم تر

هستند ترجمان دل داغدار من

*

منابع

--------------------------------------------------

- تذکره شعرای معاصر اصفهان، صص 17 و 18.

- اعلام اصفهان ج ۴ ، نسخه الکترونیک.

برچسب‌ها: مشاهیر بختیاری, شاعران بختیاری, زادگان ۱۳۲۱ ه ق

محمد باقر بروجنی

زندگینامه

محمّد باقر بن محمّد حسن بروجنی، از کاتبان و خوشنویسان پرکار دوره قاجاریه است.اصلا اهل بروجن در استان چهار محال و بختیاری است. در اصفهان ساکن بوده و در نوشتن خط نسخ استاد بوده و بیش از چهل سال به کتابت اشتغال داشته است. سال تولد و درگذشت او به دست نیامد ولی از آثار او روشن است که تا سال ۱۳۲۱ ه. ق. زنده بوده است.

آثار

۱. وی در سال 1291ق نسخه ای از «التّحفه السّلطانیه» تألیف سیّد علاءالدّین محمّد گلستانه را به خط نسخ کتابت نموده است.

2. کتاب «کشف الرّیبه» تألیف شهید ثانی را نیز در سال 1321ق کتابت کرده که چاپ سنگی شده است.

3. «شرح فرائد الاصول» که به خط نسخ در سال 1295ق کتابت نموده و به شماره 2315 در کتابخانه ملی ملک در تهران موجود است.

4. «بحر المعارف» در ترجمه مجلد پانزدهم «بحارالانوار» تألیف: شیخ محمّد تقی آقانجفی، که به خط نسخ در سال 1297ق آن را نوشته و چاپ سنگی شده است.

منابع

---------------------------------------------

- نسخه های خطی، ج7، ص556.

- فهرست کتابخانه رضوی، ج6، ص557.

- فهرست ملک، ص418.

- دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص928

برچسب‌ها: مشاهیر بروجن, مشاهیر اصفهان, خوشنویسان اصفهان

دکتر عبدالحمید ضیائی

زندگینامه :

دکتر عبدالحمید ضیایی، شاعر، مدرس فلسفه و پژوهشگر، در سال 1354 در چهارمحال و بختیاری به دنیا آمد. او تحصیلات ابتدایی و متوسطه را گذراند و در سال 1374 به مناسبت قبولی در دانشگاه به تهران آمد. عبدالحمید ضیایی در رشته‌های حقوق قضایی و ادبیات فارسی در دانشگاه‌های علامه طباطبایی و دانشگاه تهران تحصیل کرد و با درجه‌ی کارشناسی ارشد فارغ‌التحصیل شد.
عبدالحمید ضیایی که سال‌های نوجوانی و جوانی را با خواندن شعر، به ویژه آثار کلاسیک کهن و معاصر ایران، سپری کرده بود و هر از گاهی نیز شعر می‌سرود و برای آشنایان و دوستان می‌خواند؛ در سال‌های دانشگاه و پس از آن به شعر و دنیای شاعری با رویکردی حرفه‌ای و جدی، روی آورد. تحصیل در رشته‌ زبان و ادبیات فارسی ضیایی را به غور و پژوهش در حوزه‌ی تاریخ ادبیات و نظریات ادبی کشاند. با درگیر شدن در تئوری‌های ادبی، ذهن او به سمت فلسفه و نظریات فلسفی نیز سوق پیدا کرد. به طوری که برای ادامه تحصیل در مقطع دکترا تصمیم گرفت به رشته‌ی فلسفه تغییر رشته دهد. او در دهه هشتاد برای تحصیل در رشته‌ی فلسفه غرب، به فرانسه رفت و در دانشگاه سوربن ثبت‌نام کرد. عبدالحمید ضیایی علاوه بر تحصیل، پژوهش و نگارش مقالات انتقادی و تحلیلی را آغاز کرده بود و در کنار اینها سرودن شعر را ادامه می‌داد. او از میان مطالعاتی که در حوزه‌ی فلسفه داشت، بیش از همه به فلسفه و عرفان شرقی علاقمند بود؛ به ویژه آنکه حرفه‌ی کاری‌اش این علاقه را بیش از پیش کرده بود. او طی سال‌های 1385 تا 1388 به عنوان مدیر خانه فرهنگ ایران در دهلی نو فعالیت می‌کرد. همچنین سردبیر فصلنامه تخصصی مطالعات هند و ایران ( به دو زبان انگلیسی و فارسی) بود. مراوداتِ کاری و مجموعه‌ی فعالیت‌ها و برنامه‌ریزی‌هایی که انجام می‌شد، ذهن او را دوچندان به سمت مطالعه و پژوهش درباره عرفان‌ها و ادیان شرقی، بُرد. پس از فارغ‌التحصیلی از مقطع دکترا، ضیایی این علاقه را در مقطع پست‌دکترا و با تحصیل در گرایشِ مطالعات عرفان تطبیقی پی گرفت. او در اواسط دهه‌ی 1390 موفق به کسب مدرک پست‌دکترا شد و از معدود اشخاصی‌ است که در حوزه عرفان و فلسفه تطبیقی دانش و تخصص دارد.
عبدالحمید ضیایی همواره در کنار تحصیل آکادمیک، پژوهش و تدریس را رها نکرد. او تاکنون مقالات و سمینارهای متعددی در نشریات و همایش‌های ملی و بین‌المللی ارائه داده است. همچنین تدریس و برگزاری کارگاه در دانشگاه‌ اصفهان، دانشگاه تهران، موسسات مختلف داخلی و خارجی، از جمله حوزه هنری تهران و آکادمی علوم تاجیکستان و هندوستان، از دیگر فعالیت‌های ضیایی است.

نمونه شعر :

چه راه‌ها که نرفتم! که از خودم بگریزم
نبود مقصدی انگار و جاده شد همه‌چیزم

یکی از آن‌همه یارانِ رفته، باز نیـــامد
به خاکشان چه‌قدَر خونِ دل ز دیده بریزم؟

نه مانده دین و نه دنیا، برای کافرِ درویش
خودت بگو چه قدر با خود و خدا بِسِتیزم!

ولی غیابِ تو، زیباترین حضورِ جهان است...
اگرچه خسته‌ای از حرف‌های ضد و نقیضم

به گریه باز بپرسم: شکوفه‌ای که بریزد...؟
به بوسه باز بگویی: غمت بخیر عزیزم!

منابع

--------------------------------------------

-

برچسب‌ها: پژوهشگران فلسفه, پژوهشگران عرفان, زادگان ۱۳۵۴ ه ش

میرزا احمد ملال دزکی

میرزا احمد دزکی معروف به «ملال»، از شاعران استان چهارمحال و بختیاری است که در سال ۱۱۷۳ ه. ق. در روستای دزک متولد شد و در سال ۱۲۸۰ ه. ق. از دنیا رفت. اشعار ایشان در قالب غزل، قطعه و رباعی است و بیشتر در زمینه دینی شعر سروده است.

او ادامه داد: از آثار ملال می‌توان به دیوان انیس العشاق و چند جلد کتاب دیگر اشاره کرد.

دیوان ملال به کوشش نوه ی شاعر - مصطفی ملالی دزکی - در سال ۱۳۷۸ ش ( اصفهان : انتشارات گلبن ) به چاپ رسیده است‌.

منابع

----------------------------------

- سایت باشگاه خبرنگاران جوان ۷ مهر ۱۳۹۸

برچسب‌ها: دزک, شاعران چهارمحال و بختیاری, درگذشتگان ۱۲۸۰ ه ق

دکتر خلیل طاهرزاده سامانی

دکتر خلیل طاهرزاده سامانی فرزند محمد پسر عبدالخلیل پسر طاهر پسر ملا مهرعلی پسر ملا رمضان علی پسر ملا محمد علی پسر احمد پسر ملا علی پسر علی محمد سامانی. متخصص دندان پزشکی و بیماری های دهان و دندان در روز ۳ تیر ۱۳۱۰ ه. ش. در شهر سامان از توابع استان چهارمحال و بختیاری به دنیا آمد .

، در پنج سالگی همراه خانواده برای تحصیل و کسب فضائل* عازم تهران شد.. تحصیلات دبستان و دبیرستان و دانشگاه را در تهران به پایان رساند. و با احراز دکترای دندان پزشکی و بلافاصله با سمت عضو هیأت علمی و آموزشی دانشگاه تهران به خدمت دعوت شد . در سال 1344 با استفاده از بورس مطالعاتی و تحقیقاتی دولت انگلستان جهت کسب مدارج فوق دکتری و فوق تخصص به دانشگاه لندن رفت و سرانجام عشق وطن و خدمت به هم نوع او به میهن عزیز، برای ادامه خدمت دانشگاهی کشاند.

ضمناً ره آورد سفر مطالعاتی لندن فرزند پسری است به نام «امید» که پس از گذراندن سه سال اول راهنمائی در تهران برای ادامه تحصیل، عازم زادگاه خود- لندن- گردیده و اکنون پس از اخذ تخصص جراحی عمومی F.R.C.S در صدد کسب فوق تخصص و یا جراحی پلاستیک می باشد.

در بین سال های 1350 تا 1352 عضو شورای عالی دانشگاه تهران بود. از سال 1344 تا 1355 عضویت هیأت نمایندگی ایران را در فدراسیون بین المللی دندان پزشکی F.D.I و کنگره های بین المللی دندان پزشکی عهده دار بود. (اتریش- استرالیا- آمریکا- انگلستان). نتیجه مطالعات و تحقیقات و فعالیت های علمی دندان پزشکی به صورت کتب دانشگاهی در سه جلد مجزا برای سه سال آخر دندان پزشکی و هر جلد شامل حدود یک هزار صفحه بوده و نیز یک جلد کتاب درباره‌ی «تشخیص و تفسیر رادیو گرافی های فک و دهان» و علاوه بر آن تدوین یک جلد کتاب قطور تحت عنوان «سندروم های سر و گردن» که به دلیل آغاز بازنشستگی شوربختانه به چاپخانه‌ی دانشگاه نرفت. و مقالات و نشریات در مجلات علمی و تخصصی داخل و خارج و سخنرانی های علمی در کنگره های دندان پزشکی انتشار و انعکاس یافته است. در سال1359 با در خواست شخصی خود بازنشسته شد.. علاوه بر اینها حاصل فعالیت ها و مطالعات زمان بازنشستگی به صورت یک سری تحقیقات علمی به عنوان شناخت دیگری از حافظ به نام کتاب «جهان بینی حافظ» یا «اندیشه های اجتماعی ـ سیاسی ـ فلسفی» و «درآمدی بر اندیشه های هستی و نیستی» و نیز کتابی تحت عنوان «برگ‌هایی پراکنده از دفتر ایام» همچنین چندین مقاله مانند: «سخنی و گذری پیرامون برنامه ی گلها» که شامل تاریخ نسبتاً کاملی از موسیقی اصیل ایرانی و نحوه ی انتقال آن به خارج از مرزهای ایران و یا مقاله ی دیگری تحت عنوان «آسیب شناسی جامعه ی بیمار امروز ما» بوده است.

وی سرانجام پس از تحمل یک دوره طولانی بیماری قلبی ، دیابت و پروستات براثر نارسایی کبد و کلیه در روز شنبه یکم مهر ۱۳۹۱ ه. ش. در منزل خود در تهران درگذشت و پس از تشییع از منزل خویش در آرامگاه خانوادگی خود در بهشت زهرا قطعه ۷ ردیف ۸۲ شماره ۳۴ به خاک سپرده شد.

منابع

------------------------------------

- سایت اینترنتی ایردن ( پایگاه دندان پزشکی ) مهر ۱۳۹۱ . زندگینامه خودنوشت دکتر خلیل طاهرزاده سامانی.در مهر ۱۳۷۵

- سایت اینترنتی بهشت زهرا

برچسب‌ها: مشاهیر دندان پزشکی, مشاهیر سامان چهارمحال, مشاهیر تهران, زادگان ۱۳۱۰ ه ش

عباسعلی آذر چالشتری

عباسعلی معروف به «حکیم آذری» متخلّص به «آذر» از شعرای معاصر اصفهان از اهالی چالشتر ، در چهارمحال و بختیاری ، در سال 1320 ه.ق. متولّد شده و در «چالشتر» و اصفهان تحصیل نمود و علاوه بر علوم عربی و ادبیات، در فنون حکاکی، قلمزنی، نقاشی، مجلّدسازی و صحافی نیز زحمت کشیده و اطلاعاتی اندوخته بود.

از اوست:

تا شدم پابست عشقت روزگارم شد سیاه

جز که دارم مهرت اندر دل، کدامستم گناه

بر سرم پیوسته ز ابرو تیغ خونریزکشی

نی مجال آنکه از دل برکشم یک لحظه آه

منابع

------------------------------------------------

- تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص9؛

- شناخت سرزمین چهارمحال، ج2، ص489.

برچسب‌ها: مشاهیر چهارمحال, شاعران چالشتر, زادگان ۱۳۲۰ ه ق

استاد علی اکبر مهدی پور دهکردی

استاد علی اکبر مهدی پور دهکردی بر اساس شناسنامه اش، سال ۱۳۱۴ ه. ش. (۱۹۳۵ م. ) در دهکرد (شهرکرد امروز) متولد شد. اما خودش در مصاحبه ای با نشریه روزانه جشنواره موسیقی فجر ۱۳۸۲ ، تاریخ تولد واقعی اش را سال ۱۳۰۹ خورشیدی عنوان کرده است. پدرش کریم و مادرش قمرسلطان هر دو دهکردی بودند.

از ۱۴ سالگی نواختن ساز کرنا را بدون استاد و به قول خودش خودسرانه آغاز کرد. موسیقی در خانواده اش موروثی نیست. مادرش به شدت مخالف نوازندگی او و پدرش اذان گوی مسجد جامع شهر بود. از سال ۱۳۳۰ خورشیدی (۱۹۵۱ میلادی) با دو نوازنده مطرح کرنا به نام حیدر شاه نادری اشکفتکی و حسین حیدری سورشجانی کار کرد. نوازندگی کمانچه را نزد محمد طغانیان نوازنده چیره دست منطقه کامل کرد. گر چه سرنا هم می نواخت ولی حضور در ساخت مجموعه تلویزیونی «بچه های آبادی» در سال ۱۳۶۵ خورشیدی (۱۹۸۶ میلادی)، بهانه ای شد تا نوازندگی این ساز را به طور جدی تر پیگیری کند. مهدی پور در طول عمر ۷۹ ساله اش (به گفته خود)شغل های مختلفی همچون کوره پزی، بنایی و کشاورزی را تجربه کرد و دست آخر روزگارش را فقط با هنر موسقی می گذراند.

با باز شدن پایش به جشنواره های مختلف موسیقی داخل و خارج کشور به یک نوازنده جشنواره ای تبدیل شد. در جشنواره موسیقی فجر سال ۱۳۶۸ خورشیدی (۱۹۸۹ میلادی) چهره برتر شناخته شد و جایزه اش را از سید محمد خاتمی وزیر فرهنگ و ارشاد آن زمان دریافت کرد. همچنین اجرای کنسرت در کشورهای آلمان، کانادا، فرانسه، قرقیزستان، ترکمنستان، مغولستان، امارات متحده عربی، ژاپن ،ترکیه، کویت و هنگ کنگ شهرت جهانی برایش به ارمغان آورد.

علی اکبر مهدی پور شش پسر و پنج دختر دارد که از میان آن ها فقط حبیب الله به موسیقی روی آورده و دهل و تمبک می نوازد. همچنین از میان ۴۶ نوه اش فقط سیاوش نواختن دهل را دنبال می کند. مهدی پور دومین تجربه تلویزیونی اش را در سال ۱۳۷۲ خورشیدی (۱۹۹۳ میلادی) زیر نظر فرهاد فخرالدینی کسب کرد و آن نوازندگی در مجموعه تلویزیونی «روزی روزگاری» بود. آن چه از پنجه های زنده یاد علی اکبر مهدی پور بیرون می آمد، یک موسیقی تلفیقی بود.

تبار دهکردی اش از یک طرف و همجواری اش با دو قوم بختیاری و ترک از سوی دیگر و همچنین نشست و برخاست با هنرمندان شیرازی، سبب شده بود تا نواخته هایش ترکیبی از فرهنگ های همسایه باشند. لحن ترکی اش در کرنا نوازی بیشتر شنیده می شود. سرنا نوازی اش نیز بیشتر به آهنگ های شیرازی متمایل است. در مجموع او حاوی گنجینه ارزشمندی از موسیقی محلی و شهری ایران محسوب می شود که دست کم چهار فرهنگ مختلف را از نزدیک درک کرده بود. آهنگ معروف تحویل سال که حدود ۲۰ سال پیاپی از شبکه های مختلف رادیو و تلویزیون و درست هنگام آغاز سال جدید پخش می گردید، یادگار منحصر به فرد اوست. این كار بنا به گفته دوست گرامی سید ابوالحسن مختاباد سال ۱۳۶۵ در استودیو رودكی توسط رضا جعفری صدا برداری و بعداً به رادیو داده شد. ده سال بعد حمید رضا اردلان مجموعه ای از نواخته های مهدی پور را گردآوری و انتشار داد که همین آهنگ با کمکی تغییرات در آن نواخته و به عنوان موسیقی بختیاری ارائه شده بود

استاد علی‌اکبر مهدی‌پور دهکردی در سن ۷۴ سالگی در بهمن ماه سال ۱۳۸۸ ه. ش. درگذشت و در قطعه هنرمندان شهرکرد به خاک سپرده شد

منابع

-----------------------------------------

- سایت اینترنتی صدا و سیمای مرکز چهارمحال و بختیاری

- ویکی پدیا دانشنامه آزاد اینترنتی

برچسب‌ها: مشاهیر شهرکرد, موسیقیدانان شهرکرد, زادگان ۱۳۱۴ه ش, درگذشتگان ۱۳۸۸ ه ش

شیخ علی بروجنی

زندگینامه

حاج شیخ علی بروجنی فرزند حاج ملاّ محمّدباقر، عالم فاضل، محقّق جلیل، در حدود 1265ق متولّد و در اصفهان و نجف تحصیل نموده و پس از مراجعت به اصفهان سال ها در مدرسه الماسیّه ساکن و به تدریس فقه و اصول پرداخته است. او مجتهدی بارع و محقّقی کامل بود. ظاهرا در اواخر عمر به موطن خویش مراجعت نموده و حدود سال 1330ق در آنجا وفات یافته است.

کتاب ها

1. «بحرالجواهر» در شرح جواهر الکلام که نسخه ای از آن به شماره 250 در کتابخانه وزیری یزد موجود است.

2. «تبصره المتهجدین» که در سال 1323ق در اصفهان به چاپ رسیده و فهرست تألیفات مأخوذ از آنجاست.

3. «تفسیر قرآن» در چندین مجلد

4. «رساله در آداب و اعمال شب» از واجب و مستحب که به پیوستکتاب «تبصره» به چاپ رسیده است

.5. «شرح ریاض»6. «شرح بر کتاب نکاح»

7. «صلاه المسافر»، رساله استدلالی به فارسی و گاهی به عربی که به خط مؤلف و مورخ محرم 1323ق است که به شماره 1990 در کتابخانه آیه اللّه مرعشی نجفی موجود است.

منابع

-------------------------------------------------

- اعلام اصفهان ج4

- دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، صص 810 و 811؛

- تراجم الرجال، ج1، ص358.

برچسب‌ها: مشاهیر بروجن, فقیهان بروجن, زادگان ۱۲۶۵ ه ق, درگذشتگان ۱۳۳۰ ه ق

آیت الله سید محمدرضا بختیاری

آیت الله حاج سیّد محمّد رضا بختیاری فرزند سیّد محمّد بن سیّد محمّد تقی، عالم فاضل معاصر در سال 1304ق در چهارمحال و بختیاری متولّد شد و پس از کمی تحصیل به اصفهان رفته و نزد شیخ محمّد تقی آقانجفی ادامه تحصیل داد. سپس به عتبات عالیات عزیمت کرده از محضر آیات عظام سیّد محمّد کاظم طباطبایی یزدی، آخوند ملّا محمّد کاظم خراسانی و میرزا محمّد تقی شیرازی بهره برد و به اجتهاد نائل آمد.

پس از قیام عشایر و مردم علیه سلطه انگلیسی ها بر عراق و فتوای جهاد علماء، او به مجاهدان پیوست و فرماندهی شصت هزار نفر از آنان را برعهده گرفت. پس از پایان جنگ به ایران مراجعت کرده و در مشهد مقدس ساکن شد و به تدریس و اقامه جماعت مشغول شد و مورد وثوق حاج آقا حسین قمی واقع شد.

وی پس از کشتار مردم و سرکوب قیام مسجد گوهرشاد به بیرجند تبعید شد و پس از شهریور 1320ش به مشهد بازگشت و به تدریس پرداخت تا اینکه در روز یکشنبه 11 اردیبهشت 1339ش (مطابق 4 ذیقعده 1379ق وفات یافت و در یکی از حجره های سمت راست نقاره خانه (صحن انقلاب کنونی) مدفون شد.

منابع

------------------------------------------------------

1- مشاهر مدفون در حرم رضوی، ج1، صص 106 و 107؛

2- شناخت سرزمین چهارمحال، ج2، ص450؛

3- شرح مجموعه گل، صص 233 و 234.

برچسب‌ها: مشاهیر مشهد, فقیهان مشهد, زادگان ۱۳۰۴ ه ق, درگذشتگان ۱۳۳۹ ه ش

عبدالله محیط سامانی

عبداللّه سامانی متخلّص به «محیط» فرزند نوراللّه عمّان سامانی [بن عبداللّه ذرّه سامانی، از شعرای قرن چهاردهم هجری] در سال 1290 ه. ق. متولّد شده و نزد پدر و دیگران آداب شاعری و فنون ادب بیاموخت و پس از فوت پدر به شرحی که در تاریخ چهارمحال مذکور است لقب تاج الشّعرایی یافت. مردی با اطلاع و خوش مجلس بوده و در اواخر عمر دچار فقر و پریشانی شده و بالاخره در اواسط جمادی الاولی سال 1355 ه. ق. درگذشت و در بالای قبر دهقان در سامان به خاک سپرده شد. مادّه تاریخ وفاتش را جلال فرزانه چنین گفته است :

رقم زد ز پی تاریخ کلک «فرزانه»:

«محیط رحمت حق شد محیط عمانی» 1355

این بیت از اشعار اوست:

بهر دل بگذشتن از جان کار مردان است و بس

هر که در این ره قدم بنهاد مرد آن است و بس

منابع

---------------------------------------------------

- تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص431؛

- شناخت سرزمین چهارمحال، ج2، صص 614-617.

برچسب‌ها: شاعران سامان چهار محال, مشاهیر سامان چهار محال, زادگان ۱۲۹۰ ه ق, درگذشتگان ۱۳۵۵ ه ق

حاج عبدالحسین ندیم چهارمحالی

حاج عبدالحسین ندیم شهرکی چهارمحالی ملقب به «ندیم الشعراء» فرزند علی محمّد، شاعر ادیب در نیمه نخست قرن چهاردهم هجری. در سال 1291 ه. ق در «شهرک» از توابع چهارمحال متولّد شده و پس از تحصیلات مقدماتی در مکتب خانه مولد خود به اصفهان رفته و به تکمیل معلومات خود پرداخت. سپس به وطن خود مراجعت نموده و به زراعت و گیوه دوزی مشغول شد. در سرودن انواع شعر و مادّه تاریخ مهارت داشته و غیر از مجموعه اشعار، «سفرنامه منظوم مکه و مدینه» و «منظومه خواب نامه» از آثار اوست.

وی عاقبت در سال 1354 ه.ق. در زادگاه خود وفات یافت. از اوست:

ما در میان زلف رخ یار دیده ایم ما آفتاب را به شب تار دیده ایم

دیوانه وار سر به بیابان نهاده ایم تا چین زلف آن بت عبار دیده ایم

منابع

----------------------------------------------------------

- سخن سرایان بام ایران، ج3، صص 591-593.

برچسب‌ها: مشاهیر شهرک, شاعران شهرک, زادگان ۱۲۹۱ ه ق, درگذشتگان ۱۳۵۴ ه ق

رحمان گنجی

رحمان گنجی، روزنامه نگار و نویسنده معاصر اصفهان در حدود سال 1297ه. ش. در روستای «اَرجَنک» در چهارمحال و بختیاری متولّد شد. او در سال 1330ش هفته نامه «گنج کوهرنگ» را تأسیس کرد و با مقالات انقلابی خود از نهضت ملّی به شدّت حمایت کرد و با سخنرانی های پرشور مردم را به مبارزه با استبداد و استعمار فرا خواند. به این خاطر در سال 1333ش نشریه اش توقیف شد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، او در سال 1360ش بار دیگر «گنج کوهرنگ» را منتشر کرد که تا سال 1371ش ادامه یافت.

گنجی اغلب در اصفهان ساکن بود و نشریه اش را در این شهر منتشر می کرد و سرانجام در سال 1376ه. ش. درگذشت و در قبرستان امامزاده سیّد محمّد سِدِه ( همایون شهر سابق و خمینی شهر کنونی ) به خاک سپرده شد.

منابع

-------------------------------------------------

- روزنامه سلام، ضمیمه استان اصفهان، مورخ 21 خرداد 1376

- مجله دنیای سخن: شماره 74، بهار 1376.

برچسب‌ها: مشاهیر اصفهان, روزنامه نگاران اصفهان, زادگان ۱۲۹۷ ه ش, درگذشتگان ۱۳۷۶ ه ش

حیدر علی طالب پور بروجنی

زندگینامه :

حیدر علی طالب پور بروجنی متخلص به حیدر آقا از شاعران معاصر ایران در اردیبهشت ۱۳۰۹ ه. ش. در محله نوشهر بروجن به دنیا آمد و در زادگاه خود تحصیل کرد.وی از کودکی به سرودن شعر پرداخت و در جوانی با سرودن شعر به لهجه بروجنی و با موضوعا طنز اجتماعی به شهرت دست یافت و آثارش مورد توجه محققان قرار گرفت. از جمله علی محمدی (دانشیار دانشگاه بوعلی‌سینا) در کتابی با عنوان «قلف صد من» به نقد اشعار طالب‌پور پرداخت. در کتاب، ۳۰ قطعه از سروده‌های محلی حیدرعلی طالب پور به لهجه بروجنی همراه با معانی واژگان و توضیح عبارات درج گردیده‌است. در پایان کتاب، فهرست کنایات اشعار متن فراهم امده‌است .سروده‌های متن حاوی مضامین اجتماعی، عاشقانه و مسایل بومی‌ست. در آغاز کتاب، شعر طالب‌پور با ذکر نمونه‌هایی نقد و بررسی شده‌است. اشعار حيدر آقا طالب پور در جشنواره موسيقي زاگرس نشينان ايران كه شهريورماه امسال در بروجن برگزار شد،با استقبال هنرمندان ديگر استان ها نيز مواجه شد به گونه اي كه اشعار اين شاعر از سوي برخي از هنرمندان همخواني شد.
فريدون شهبازيان آهنگساز برجسته كشور در اين جشنواره اشعار حيدر طالب پور را به زبان بروجني براي هنرمندان قرائت كرد تا به اين شاعر اداي دين كرده باشد.

این شاعر گرانمایه در عصر جمعه ۱۹ مهر ماه ۱۳۹۲ ه. ش. در بروجن بدرود حیات گفت و روز شنبه به خاک سپرده شد.

کتاب ها :

۱- قله نشین قاف ( اشعار محلی بروجنی ) ، ۲ ج ، تهران : گفتمان خلاق ، ۱۳۷۸

۲- فالگوش ( اشعار محلی بروجنی ) ، ، تهران : گفتمان خلاق ، ۱۳۷۸ ، ۱۵۷ ص

نمونه شعر :

دیمبُل و دیمبو

خیلی از خوشگلیِ اون زنِه چل چُو می کُنَن

بسکی چل چُو می کُنَن دل آدِما اُو می کُنَن

به بونه قام قامِکی گِل بون و بُرگه ش می دِیَن

جِغِلا اون جا میرَن کیزِه شونا اُو می کُنَن

سَری شِی تا دَمِ صُح پُشتی خونه ش جَمعیتی

عاشقاش زیک می زَنَن دسّاشونا هو می کُنَن

اَی می خوای راس شا بُوگَم این دلُم آتیش می گیرِد

اَحَمُوم وخ کُه می یاد بقچه شا اُفتو می کُنَن

عام سلیمون تو می دونی چه قَدَر خَلق بَدَن

خود دو من ریش و سیبیل همدیگه را خو می کُنَن

اَی یکی پاشا جا پاش هشت یِهو پُشتی سَرُش

یه دُوُل وَر می دارن دیمبُل و دیمبو می کُنَن

منابع :

---------------------------------------

- ویکی پدیا : دانشنامه آزاد اینترنتی

-سایت اینترنتی کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران

- سایت واحد مرکزی خبر : http://www.iribnews.ir/NewsText.aspx?ID=2111934

برچسب‌ها: مشاهیر بروجن, شاعران بروجن, زادگان ۱۳۰۹ ه ش, درگذشتگان ۱۳۹۲ ه ش