|
مشاهیر ایران و اسلام
|
||
زندگینامه
شیخ میرزا ابراهیم بن شیخ اسماعیل اصفهانی، عالم فاضل در سال 1290ه. ق. در اصفهان متولّد شده، و سپس به مشهد مقدّس مهاجرت کرده، و در آن جا نزد سیّدعلی حائری یزدی و شیخ اسماعیل ترشیزی تلمّذ نموده است. در سال 1318ق نیز به سامرّا رفته، و دو سال در درس میرزا محمّدتقی شیرازی حاضر شده، و در شوّال 1334 به کرمانشاه سفر کرده، و سرانجام در سال 1339ق در مشهد مقدّس وفات یافته است. پدرش نیز از مردان صالح و اهل خیر بوده و در سال ۱۳۳۰ ه. ق. در کاظمین وفات یافته است.
کتاب ها :
1. احکام النّجاسات
2. رساله در شکّ رکعات نماز
3. منجزات مریض
4. المواقیت
منابع
-----------------------------------------------
- نقباءالبشر ج1، صص8 9؛
- تاریخ اصفهان، جابری، ص286؛
- دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص103.
عبداللّه سامانی متخلّص به «محیط» فرزند نوراللّه عمّان سامانی [بن عبداللّه ذرّه سامانی، از شعرای قرن چهاردهم هجری] در سال 1290 ه. ق. متولّد شده و نزد پدر و دیگران آداب شاعری و فنون ادب بیاموخت و پس از فوت پدر به شرحی که در تاریخ چهارمحال مذکور است لقب تاج الشّعرایی یافت. مردی با اطلاع و خوش مجلس بوده و در اواخر عمر دچار فقر و پریشانی شده و بالاخره در اواسط جمادی الاولی سال 1355 ه. ق. درگذشت و در بالای قبر دهقان در سامان به خاک سپرده شد. مادّه تاریخ وفاتش را جلال فرزانه چنین گفته است :
رقم زد ز پی تاریخ کلک «فرزانه»:
«محیط رحمت حق شد محیط عمانی» 1355
این بیت از اشعار اوست:
بهر دل بگذشتن از جان کار مردان است و بس
هر که در این ره قدم بنهاد مرد آن است و بس
منابع
---------------------------------------------------
- تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص431؛
- شناخت سرزمین چهارمحال، ج2، صص 614-617.
|
|