|
مشاهیر ایران و اسلام
|
||
میرزا زین العابدین اصفهانی متخلّص به «خاموش» شاعر ادیب از سخنوران قرن چهاردهم هجری.
در سال ۱۲۸۵ ه.ق . در اصفهان متولّد شده و در این شهر علم و ادب آموخته و از اعضاء قدیمی انجمن شیدا و جزو مؤسّسین اولیّه آن بوده است. غزل به سبک قدما، را خوب می گفت. او در ۲۰ ذیحجه ۱۳۲۵ ه. ق. وفات یافت.
از اوست:
به امیدی دم تیرش دل ما گشت سپر
که سرکشته ما پای نهد قاتل ما
تیر نازی نزدی از مژه بر سینه او
هرچه پر زد به سر کوی تو مرغ دل ما
*
منابع
------------------------------------------------------
- اعلام اصفهان ج ۳ ص
- تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص۱۷۳.
- مکارم الآثار، ج ۷ ص ۲۷۰۵ و ۲۷۰۶.

شيخ فياض زنجانی فرزند مرحوم مدرس زنجانی یکی از علما و دانشمندان بزرگ شهرستان زنجان در اواسط قرن اخير بود. در سال 1285 ه. ق. در زنجان متولد شد و از حضور پدر مجتهد خويش و اعلام آن شهر مقدمات علوم و سطوح فقه و اصول را به پايان برد. آنگاه عازم تهران شد و چندسالی از کرسی درس ميرزا ابو الحسن جلوه و آيت الله آشتيانی دروس حکمت و فقه و اصول و کلام و منطق و تفسير آموخت و در علوم عقلی و نقلی مهارت یافت.
وی چند سال در عتبات از کرسی درس علامه شيخ هادی تهرانی و اعلام ديگر بهره مند بود و خود فقيهی محقق و متبحر گشت. آيت الله زنجانی از سال 1326 تا پايان عمر در زادگاه خويش از مروجين و مدرسين بزرگ مکتب بود، و ملجأ و پناه مردم عصر خويش گرديد معظم له اثری به نام ذخائر و رسائلی در عبادات و ماهيت وجود به رشته تحرير برد و سرانجام در روز عيد غدير سال 1360 ه. ق. به سوی مولای خويش شتافت. بعد از وفات او فرزند ارجمندش شيخ زين الدين زنجانی وارث علوم پدر گرديد.
منابع
---------------------------------------
- علمای بزرگ شیعه ص 376
|
|