|
مشاهیر ایران و اسلام
|
||
اسماعیل شیرازی متخلص " خائف " از شاعران معاصر در سال ۱۲۷۸ ه. ش. شیراز به دنیا آمد و در هفت سالگى به سبب آبله از چشم نابینا شد. او در بیست سالگى حافظ قرآن بود. خایف ابتدا ادبیات و مقدمات را فراگرفت و سپس به آموختن اصول و فقه و حكمت الهى و ریاضى و طبیعى روىآورد و با علوم جدید چون فیزیك و شیمى آشنا شد و زبانهاى عربى و فرانسه را یاد گرفت. وى در خانهاش به تدریس مىپرداخت و هفتهاى یك بار در شاهچراغ به منبر مىرفت و موعظه مىكرد. خایف در سال ۱۳۲۲ ه. ش. شیراز درگذشت و در بقعه ى شاهزاده محمد واقع در دروازه كازرون به خاک سپرده شد.. «دیوان» اشعار او چاپ شده است.
*
منابع
---------------------------------------------------------
- دانشمندان و سخن سرایان فارس ج ۲ صص ۳۹۸ - ۴۰۱.
- زندگینامه رجال و مشاهیر ایران ج
- مولفین کتب چاپی ج ۱ ص ۵۸۷ و ۵۸۸.
- فرهنگ سخنوران ص
- فرهنگ شاعران و نویسندگان معاصر سخن ص ۱۹۹.

زندگینامه
عبدالله یاسایی مهرجردی معروف به " صدرالادباء یزدی " فرزند حاج میرزا محمد علی یزدی، شاعر، فقیه، نماینده مجلس و قاضی در سال 1311 هـ.ق در روستای مهرجرد یزد متولد شد. در فقه و اصول و حکمت و ادبیات عرب مجتهدی مسلم و در شعر فارسی استادی کم مانند بود به زبانهای عربی، فارسی و فرانسه مسلط بود. یاسایی علوم قدیمه را در مدرسه خان یزد و سپس در مدرسه چهار باغ اصفهان فرا گرفت و آن گاه به خدمت دولت در آمد از جمله مشاغل او مدیریت مدرسه ناظمیه دامغان بود. در سال 1296 به خدمت دادگستری درآمد و مدتها ریاست عدلیه سمنان، دامغان، شاهرود، نیشابورو سبزوار را بر عهده داشت و سپس از سوی مردم دامغان و سمنان در دوره های پنجم و ششم و هفتم به مجلس فرستاده شد در جریان خلع قاجاریه با نطق و بیان گیرای خود پاسخگوی مخالفان طرح بود. یاسایی ریاست کل تجارت و ریاست شرکت هواپیمایی را نیز در کارنامه خدمات خود دارد. او سرانجام در معامله قند و برنج بین ایران و شوروی مغضوب رضاشاه قرار گرفت و در تهران درگذشت.
او در نظم و نثر عربی و فارسی مهارتی به سزا داشت. یاسائی در روز 9 فروردین 1322 ه. ش. درگذشت.
نمونه شعر
با هر که ما ز راه وفا دست داده ایم
از دست بی وفائیش از پا فتاده ایم
زلفین تو به بردن دل عهد بسته اند
ما زان میان به خال لبت دل نهاده ایم
منابع
------------------------------------------------------
- پژوهشگران معاصر ایران ج 8 ص 210
- تذکره شعرای یزد ص 356
|
|